Μετά την τελευταία λήψη, ο ηλικιωμένος κύριος κατέβηκε με προσοχή το μικρό σκαλοπάτι και πλησίασε με διστακτικό βήμα το φωτογράφο. Από την τσέπη του έβγαλε τα γυαλιά πρεσβυωπίας και κοίταξε προσεχτικά την κάμερα.
«Ας δούμε λοιπόν τι κάναμε».
«Πώς σας φαίνεται; Νομίζω πως σε αυτή τη φωτογραφία έχουμε καταγράψει ότι σας αφορά. Άλλωστε αυτό μου ζητήσατε. Μια φωτογραφία που να σας περιγράφει».
«Δεν νιώθετε ότι με αδικεί λίγο;»
« Ίσα-ίσα. Χωρίς να θέλω να σας προσβάλω, η αποτύπωση θα μπορούσε να είναι πολύ χειρότερη. Αλλά δοκίμασα διαφορετικές λήψεις, άλλαξα το χρωματισμό, έσβησα τα έντονα σημεία. Νομίζω πως λείαινα αρκετά το τελικό αποτέλεσμα».
«Και πάλι όμως, νομίζω πως η φωτογραφία δεν αντανακλά τις διδακτικές εμπειρίες που προσέφερα».
«Αυτό πιθανά συνέβη επειδή η κάμερα καταγράφει τη στιγμή. Όχι όσα θα ακολουθήσουν. Οι εμπειρίες αν χρησιμοποιηθούν γόνιμα, θα εμφανιστούν τα επόμενα χρόνια. Αν θέλετε μπορείτε να έρθετε και του χρόνου».
«Είμαι γέρος άνθρωπος πλέον. Δεν είμαι για τέτοια. Άλλωστε και αυτή η φωτογραφία, από άλλον ζητήθηκε. Σαν αποδεικτικό στοιχείο, αν με καταλαβαίνετε».
«Όχι απόλυτα αλλά δεν έχει σημασία. Η δουλειά μου είναι να φωτογραφίζω, όχι να καταλαβαίνω».
«Αυτό το χρώμα όμως … πιστεύετε ότι ταιριάζει;».
«Είχα διάφορες επιλογές, αυτό μου φάνηκε σχετικά χαρούμενο, χωρίς όμως υπερβολές. Κάτι πιο έντονο θα οδηγούσε στην παραμόρφωση του πραγματικού σας προσώπου και αυτό δεν το θέλαμε».
«Όχι, όχι. Σας είπα, είναι για αποδεικτικό στοιχείο. Μου κάνουν εντύπωση και αυτές οι περίεργες κάθετες ρυτίδες».
«Η αλήθεια είναι ότι δεν έχω συναντήσει ποτέ κάτι ανάλογο, αλλά φωτογραφική μηχανή είναι αυτή. Ότι βλέπει καταγράφει».
«Τι να πει κανείς. Εκείνος θα ξέρει το λόγο της ύπαρξης των γραμμών. Εκείνος όλα τα ξέρει».
«Ε, μη σκάτε τότε».
«Οι μάσκες πάντως πολύ πετυχημένες».
«Είπαμε κάμερα είναι αυτή. Ψέματα δε λέει».
«Νομίζω είναι καλή. Θα την αγοράσω. Δε χρειάζεται να φαίνονται σε απόλυτο βαθμό οι δυστυχίες που προκάλεσα. Άλλωστε για κάποιους, όλο και κάτι θετικό θα προέκυψε. Η ουσία είναι ότι πέτυχα στην αποστολή μου».
«Αποστολή; Τι αποστολή;»
«Στόχος μας ήταν να μειωθεί η ανθρώπινη υπεροψία και ανοησία. Το πρώτο το κατάφερα μια χαρά. Ούτε που κατάλαβαν από πού τους ήρθε. Για το δεύτερο δεν είμαι βέβαιος. Άλλωστε εκείνη είναι και άπειρη, δεν αντιμετωπίζεται εύκολα».
«Πάλι σας έχασα αλλά δεν πειράζει. Εμένα με ενδιαφέρει να πουλήσω τη φωτογραφία. Την βάζω σε φάκελο, έτσι;»
«Ναι φυσικά. Δε θέλω να τσαλακωθεί και είναι πολλά τα έτη φωτός μέχρι τον παράδεισο. Σας ευχαριστώ πολύ».
«Και εγώ σας ευχαριστώ. Πάντα στη διάθεσή σας κύριε Δυο χιλιάδες Είκοσι».
