Ο ουρανός άρχισε να σκοτεινιάζει,
Κι αισθάνθηκα τις πρώτες σταγόνες
Σαν πλήρωμα του χρόνου
Που άνοιξε τις πόρτες.
Έκλεισα τα μάτια,
Και αφέθηκα
Στην αναγέννηση της ψυχής,
Στο βάπτισμα βροχής ιερής.
Πάρε απ’ την αρχή και σβήσε
Από πάνω μέχρι κάτω
Κι άσε να ξεπλυθούνε όλα
Και να κυλήσουν
Σα νερομπογιές.
Ν’ αρχίσουνε
Σε άσπρο καμβά
Σαν δειλές πινελιές
Να ανθίζουν οι ελπίδες μας
Ξανά.
Κατερίνα Μαρτζούκου, "Η βροχή"
Από τη ποιητική συλλογή ‘Ηταν Καιρός, Εκδόσεις Ιωλκός
