Πάρε με αγκαλιά.
-Δε με αφήνει.
Ποιος;
-Η φωνή
Ποια φωνή;
-Στο κεφάλι μου
Και τι σου λέει;
-Ότι αν θες αγκαλιά να έρθεις εσύ, όχι εγώ.
Γιατί;
-Για να ρίξεις τον εγωισμό σου.
Εσύ;
-Τι εγώ;
Πότε θα αφήσεις τον δικό σου στην άκρη;
-Εγώ δεν έχω εγωισμό.
Και αυτή η φωνή τι νομίζεις ότι είναι;
-Η λογική μου.
Αυτή η φωνή είναι το ‘Εγώ’ σου και όσο την ακούς εσύ θα χάνεις.
-Τι θα χάνω;
Αυτά που μετράνε πιο πολύ.
-Τι μετράει πιο πολύ από τη φωνή;
Η αγάπη μου.
-Μα αυτήν την έχω.
Όχι, όταν μου στερείς την αγκαλιά.
-Δεν έχει τόση δύναμη η αγκαλιά.
Μια αγκαλιά μπορεί να μου ζεστάνει όλο το χειμώνα.
-Ζήτα μου κάτι πιο μικρό.
Κράτα μου το χέρι.
-Αυτό μπορώ.
Θα έρθεις;
-Τι χρειάζεται;
Ένα βήμα, που θα γίνουνε πολλά και θα φτάσουν κάποτε στην αγκαλιά.
-Έχεις υπομονή;
Αν μ’ αγαπάς.
-Δώσε μου το χέρι σου
Κράτα το σφιχτά.
-Δε θα το αφήσω ποτέ.
