Συγγνώμη Σοφία, συγγνώμη Μάγια

Συγγνώμη Σοφία, συγγνώμη Μάγια

Σοφία Μπεκατώρου ολυμπιονίκης. Μάγια Π. 17 ετών μαθήτρια. Τι κοινό έχουν;

Και τις δύο τις τελευταίες μέρες τις έχουν κατασπαράξει, έχουν στάξει δηλητήριο στα social media... γυναίκες. Ναι γυναίκες. Ευτυχώς όχι όλες, λίγες.
Γυναίκες γεμάτες μισογυνισμό, ρατσισμό και κακία.
Δεν αναφέρω τους άντρες που το κάνουν, γιατί είναι για μερικούς, όχι όλους, αναμενόμενο.
Για τις γυναίκες όμως είναι εξωφρενικό, παρανοϊκό , εμετικό.

Για την Σοφία Μπεκατώρου λένε γιατί δεν μίλησε για τον βιασμό όταν έγινε και μίλησε χρόνια μετά.. Γιατί πήγε μαζί του στο δωμάτιο, γιατί του κάθισε και δεν τον έσπρωξε, δεν τον χτύπησε, μπλα,μπλα.
Λες και εμείς οι γυναίκες δεν ξέρουμε ότι το σύνηθες είναι στις περισσότερες περιπτώσεις, το τραύμα να είναι τόσο μεγάλο που να είναι αδύνατο να μιλήσεις για αυτό. Λες και δεν ξέρουν ότι το πρώτο που νιώθει μια γυναίκα βιασμένη είναι ντροπή, ενοχές, χαμηλή αυτοεκτίμηση.

Γυναίκες τρωκτικά που ξεχνούν τον εξευτελισμό που αντιμετωπίζει ένα θύμα βιασμού όταν σηκώσει το ανάστημά του. Ξεχνούν ότι το θύμα θα γίνει θύτης και ο θύτης θύμα. Ξεχνούν. Γυναίκες τέρατα που ξεχνούν ότι τα περισσότερα θύματα βιασμού δεν θα μιλήσουν ποτέ , σε όλη τους την ζωή για τον βιασμό τους. Γιατί φοβούνται. Γιατί προτιμούν να ξεχάσουν. Γιατί κάθε φορά που τους ακουμπάει ένας άντρας τρομάζουν. Γιατί ο βιαστής τους, τους στοιχειώνει για πάντα, γιατί το πρόσωπό του έχει βγάλει ρίζες μέσα στην ψυχή τους και θα πάρουν το μυστικό τους μαζί τους όταν πια θα έχουν φύγει.

Θα πεθάνουν χωρίς ποτέ να έχουν ξεστομίσει τον τρόμο τους.

Μάγια Π. η δεκαεπτάχρονη ανήλικη, που εξαφανίστηκε με έναν σαραντάχρονο που είχε σχέση στο Ηράκλειο Κρήτης. Και για αυτό το κορίτσι οι γνωστές οχιές του διαδικτύου έσταξαν το θανατηφόρο, δηλητήριο τους.Οι ατάκες τους βουτηγμένες μέσα στο μίσος, χειρότερες η μια από την άλλη.. Δεν είναι μωρό, ολόκληρη γυναίκα είναι, ήξερε τι έκανε, τα νέα κορίτσια την σημερινή εποχή είναι τσουλάκια, αυτή θα τον προκάλεσε, εγώ στην ηλικία της ντρεπόμουν να κοιτάξω άντρα, οι γονείς τι έκαναν και δεν την μάζεψαν... Μέσα σε όλο αυτό το μακελειό λέξεων και ύβρεων ξέχασαν το βασικότερο.. ο άντρας που έφυγε το κορίτσι μαζί του είναι σαράντα χρόνων. Δεν μπορούν καν να σκεφτούν ότι είναι ενήλικας και το κοριτσάκι ανήλικο. Δεν τους περνάει καν από το μυαλό ότι το κορίτσι είναι θύμα αποπλάνησης. 

Και το χειρότερο; Να διαβάζεις όλα αυτά τα εμετικά σχόλια από μάνες. Από μητέρες κοριτσιών. Αργά ή γρήγορα οι κόρες τους θα ερωτευτούν. Ξέρουν ποιον; Τι θα έκαναν αν συνέβαινε το ίδιο στο παιδί τους; Πώς μπορούν αυτές οι γυναίκες να κρίνουν την Μάγια και την κάθε Μάγια;
Αλλά δυστυχώς, έτσι γίνεται πάντα. Ξεχνάμε.
Ξεχνάμε πώς ήταν όταν ήμασταν μικρά κοριτσάκια και εμείς.. Ξεχνάμε πώς ήταν η πρώτη φορά που ερωτευτήκαμε... Ξεχνάμε πώς είναι το πρώτο φιλί. Πώς χτυπάει για πρώτη φορά η καρδιά σου τόσο δυνατά που σου κόβεται η ανάσα. Πώς είναι το πρώτο σκίρτημα. Ξεχνάμε πόσο εύκολο είναι ένα μικρό κορίτσι να ενθουσιαστεί, με τα όμορφα λόγια και το ενδιαφέρον ενός μεγαλύτερου άντρα.Ειδικά αν το κορίτσι έχει και τις ανασφάλειες που συνήθως έχει η εφηβεία, είναι ακόμη ευκολότερο να παρασυρθεί.

Ξεχνάμε. Ξεχνάμε, και μεγαλώνοντας, οι αθώες μας, αγνές ψυχές, παγώνουν και σκληραίνουν.
Ξεχνάμε και γινόμαστε ωμές, σκληρές και κυνικές. Ξεχνάμε το μικρό κορίτσι που κάποτε ήμασταν και κρίνουμε. Κρίνουμε και ξεσκίζουμε ανθρώπινες ζωές. Ξεχνάμε και προδίδουμε τους ίδιους μας τους εαυτούς με το να γινόμαστε κακιές με τις άλλες γυναίκες.

Μεγαλώσαμε και γίναμε σκύλες. Ξεχάσαμε και σπιλώνουμε ανθρώπινες ζωές και υπολήψεις. Ντρέπομαι. Αυτές τις μέρες ντρέπομαι και αηδιάζω που συνυπάρχω διαδικτυακά με αυτά τα γύναια. Ναι για εσάς το λέω που αυτές τις μέρες ξεπεράσατε κάθε όριο. Ντρέπομαι εγώ για εσάς, αφού η ενσυναίσθηση σας είναι άγνωστη λέξη. Ανοίξετε τα μάτια σας και δείτε την μαυρίλα της ψυχής σας. Είστε η ντροπή του γυναικείου φύλου. Είστε η αποκαθήλωση της γυναικείας αξιοπρέπειας. Είστε ο οχετός της σεξιστικής, πατριαρχικής κοινωνίας μας. Ευτυχώς που οι περισσότερες γυναίκες δεν είναι σαν εσάς. Ευτυχώς είστε η εξαίρεση.

Ευτυχώς οι περισσότερες γυναίκες δεν έχουμε ξεχάσει την τρυφερότητα μας, τη δοτικότητα μας, τη στοργή μας. Ευτυχώς δεν πνίξαμε όλες τα μικρά κοριτσάκια που υπάρχουν μέσα μας. Θα ζητήσω εγώ συγγνώμη για εσάς λοιπόν. Σοφία συγγνώμη που σε βιάσαμε ξανά με την λάσπη και τον βούρκο της ψυχής μας.

Μάγια συγγνώμη που σε κρίναμε με σκληρότητα και δεν μπήκαμε για λίγο στη θέση σου. Συγγνώμη που ξεχάσαμε πώς είναι να είσαι δεκαεπτά χρονών. Συγγνώμη Σοφία. Συγγνώμη Μάγια.