Τα μυαλά καίγονται εύκολα, οι καρδιές αντέχουν!

Τα μυαλά καίγονται εύκολα, οι καρδιές αντέχουν!

Είναι και αυτός ο Άγιος που κάθε χρόνο έρχεται και μού ξυπνάει αναμνήσεις στην καρδιά.
 

Νοσταλγεί και αυτός μαζί μου στιγμές του παρελθόντος.

Μου θυμίζει πως η καρδιά μου είναι γεμάτη και ζωντανή.

Οραματίζεται όμως και στιγμές του μέλλοντος, όπου η καρδιά συνεχίζει να χτυπά δυνατά στους ρυθμούς του έρωτα και της αγάπης.

Κάθε χρόνο έρχεται ο Άγιος του Έρωτα και τα λέμε.

Όχι για να γιορτάσουμε την ημέρα ως κάτι ξεχωριστό. Τα έχουμε πει και ξαναπεί εξάλλου, η αγάπη γιορτάζεται καθημερινά.

Εμείς θέλουμε να μετρήσουμε την αγάπη.

Να δούμε πόσο κόκκινο ήταν το θερμόμετρο της αγάπης τη χρονιά που πέρασε.

Να μετρήσουμε πόση αγάπη δώσαμε και πόση λάβαμε.

Κάτι σαν ημέρα ανασκόπησης δηλαδή.

Φέτος για πρώτη φορά, όμως, απόρησε μαζί μου.

Γιατί στο μέτρημα της αγάπης, μετρήσαμε και μια απουσία.

Τη δική σου…

Και ξέρω πως μόνο εσύ μπορείς να καταλάβεις το γιατί.

Γιατί ήταν η πρώτη φορά που ο έρωτας δε χτύπησε στην καρδιά.

Ήταν το μυαλό μου;

Ήταν το μυαλό σου;

Μάλλον ήταν ο συνδυασμών των δυο που έφερε αυτό το εκρηκτικό αποτέλεσμα.

Λέγαμε κάτι και πυροδοτούσαμε σπίθες ο ένας στο μυαλό του άλλου.

Και αυτές με τη σειρά τους δημιουργούσαν απανωτές εκρήξεις.

Αλλά ο Άγιος μού είπε πως υπάρχει ένα πρόβλημα σε αυτές τις καταστάσεις.

Τις εκρήξεις του μυαλού δεν τις αντέχουμε για πολύ.

Μη σου πω τις φοβόμαστε κιόλας.

Αν αρχίσουν, δε σταματούν εύκολα. Μόνο αν τα κάψουν όλα.

Καταλήξαμε, λοιπόν, πως αν οι εκρήξεις αυτές δε γίνουν λάβα να κατακλύσουν την καρδιά, τότε ο έρωτας γίνεται φούσκα και δε γεννάει αγάπη μέσα μας.

Φέτος υποσχέθηκα στον εαυτό μου και στον Άγιο πως από δω και μπρος θα στοχεύω πάντα στην καρδιά.

Μόνο στην καρδιά.

Αυτή θέλω να ζεσταθεί και να ζεστάνει.

Τα μυαλά βλέπεις καίγονται εύκολα.

Οι καρδιές αντέχουν!

Φύγαμε για κατακόκκινες καρδιές;