Δεν την έχω συναντήσει ποτέ αλλά τη γνωρίζω καλά. Και νομίζω πως αυτή την αίσθηση έχει όποιος έχει κάποια στιγμή της ζωής του διαβάσει Αναστασία Κορινθίου: ότι την ξέρει.
Με πένα ρέουσα και βαθιά αληθινή, με ήρωες που ο καθένας μας μπορεί να αναγνωρίσει κομμάτια του εαυτού του, η νεράιδα της λογοτεχνίας επέστρεψε δυναμικά στις προθήκες των βιβλιοπωλείων με τη «Διάφανη Ψυχή» της.
Η συνέντευξή μας για το νέο της βιβλίο, το «σπίτι» της, τις Εκδόσεις Υδροπλάνο μα και τη ματιά της για τη συγγραφή και τα βιβλία, ήταν τιμή για μένα και την ευχαριστώ θερμά. Απόλαυσα κάθε λέξη της. Ελπίζω κι εσείς.
Ποιο ήταν το κίνητρο για να γραφτεί η Διάφανη Ψυχή; Γιατί τώρα; Ήταν η καραντίνα η αιτία ή απλά η αφορμή να ξεχυθούν όσα ήθελες από καιρό να πεις;
Ξεκίνησα να γράφω το βιβλίο αυτό στην πρώτη καραντίνα. Ήταν μια δύσκολη περίοδος για εμένα μιας και έμεινα μόνη μου στο σαλόνι μου με τον... εαυτό μου. Δεν είχα πια δικαιολογία να μου κρύβομαι και να παίζω κυνηγητό με τους φόβους μου. Η Διάφανη Ψυχή βγήκε... αβίαστα, γράφτηκε μέσα σε 42 μέρες μετά από τέσσερα χρόνια που δεν μπορούσα να γράψω ούτε λέξη και ένιωσα, με την ολοκλήρωσή της... και πάλι εγώ! Και πάλι ζωντανή!
Τι είναι αυτό που μπορεί να στερήσει από μια ψυχή την υπόστασή της; Τι είναι αυτό που μπορεί να «διαβρώσει» την ψυχή μιας γυναίκας;
Όλοι γεννιόμαστε με διάφανο, στην ψυχή μας, χρώμα, που στην πορεία το «λερώνουν» ξένα χρώματα με λάθος «θέλω» και «πρέπει». Η ψυχή έχει μνήμη και είναι καταδίκη να της ορίζεις ένα ηθελημένο Αλτσχάιμερ για να μη συνεχίσει τα ταξίδια της. Η ψυχή της γυναίκας είναι το μέσον της για να ερωτεύεται, να αγαπά, να συγχωρεί! Αν της λαβώσεις την ψυχή μένει ανάπηρη συναισθηματικά!
Υπάρχει κάποιος ήρωάς σου που να «μιλάει» περισσότερο μέσα σου;
Η Άιντα (ευτυχία).Μοιάζουμε πολύ εγώ κι αυτή: στο δυνατό γέλιο, στο σιωπηλό κλάμα, στο πόσο πολύ προδοθήκαμε από έναν έρωτα που ονομάσαμε καρμικό. Λυπηρό να θυμάται μόνο η μια ψυχή στον έρωτα...
Πόσο βιωματική είναι η Αναστασία Κορινθίου στα βιβλία της;
Απόλυτα! Υπάρχει Αναστασία μέσα σε κάθε μου λέξη στα βιβλία μου. Μια Αναστασία αιχμηρή, καυστική, γήινη κι όχι… νεραϊδένια. Στα βιβλία μου έχω κρύψει τις μεγάλες μου αλήθειες που μοιάζουν με ψέματα!
Πέραν του ότι γράφεις πολύ, διαβάζεις και πολύ. Υπήρξε κάποιο ανάγνωσμα άλλου συγγραφέα που να σε συγκλόνισε;
Διαβάζω ακατάπαυστα. Λατρεύω το διάβασμα! Έχω «ζηλέψει» τα βιβλία «Πίσω από τα μάτια της» (Τι φινάλε, Θεέ μου!) και το «Δίλλημα».
Ακολουθείς κάποιο μοτίβο γραφής; Χρειάζονται ειδικές συνθήκες για να γράψεις ή παντού και πάντα; Πώς είναι η Αναστασία Κορινθίου όταν βουτά στα νερά μιας νέας ιστορίας;
Όταν γράφω, είμαι όπως όταν ερωτεύομαι: μπαίνω με... χίλια! Μετωπική! Δεν σταματάω, δεν πισωγυρίζω, δεν μπορώ να σκεφτώ τίποτα άλλο! Γράφω όλες τις ώρες της ημέρας (έχω σταματήσει με το αυτοκίνητο σε μια άκρη κι έχω γράψει στο κινητό ολόκληρο κεφάλαιο βιβλίου). Οι λέξεις μου βγαίνουν σαν με αυτόματη γραφή... Ζω κάθε λεπτό της δημιουργίας των ηρώων μου και της πλοκής των βιβλίων μου (Και πρώτα φτιάχνω το τέλος, μετά την αρχή!).
Με ποιο κριτήριο αξιολογείς μια ιδέα και αποφασίζεις να κάνεις μια ιστορία ιστορία σου;
Δεν έχω κριτήριο. Δεν έχω, γενικά, κριτήριο. Είναι άποψη ζωής. Μου φαίνεται σαν ένα κουτάκι κι εγώ δεν τα πάω καλά με τα κουτάκια και με αυτούς που έχουν... κριτήριο για όλα! Οι ιστορίες μπαίνουν στο κεφάλι μου όπως οι στίχοι ενός τραγουδιού. Πιάνουν φλέβα εκείνη τη δεδομένη χρονική στιγμή. Για να γράψω, πρέπει να νιώθω έρωτα, θλίψη, φόβο ή θυμό. Στη χαρά γράφω στίχους και ποίηση, όχι βιβλία.
Τα τελευταία δύο χρόνια σε βρίσκουμε να διαπρέπεις στις Εκδόσεις Υδροπλάνο. Πέρα από τη συγγραφή γνωρίζεις καλά, εκ των έσω, τον χώρο του βιβλίου. Αν θα μπορούσες να αλλάξεις κάτι σε αυτόν, τι θα άλλαζες;
Το Υδροπλάνο είναι για εμένα όλη μου η ζωή. Δεν το βλέπω ως δουλειά. Στήθηκε από την αρχή με τη φιλοσοφία του συγγραφέα κι όχι του εκδότη! Αυτό που αλλάζουμε ήδη στα εκδοτικά πράγματα είναι η εμπιστοσύνη σε νέους δημιουργούς, με συμβόλαιο έκδοσης κι όχι αυτοέκδοσης. Είναι η φρεσκάδα μας και το χαμόγελο, η αισιοδοξία και η φιλική μας προσέγγιση σε αναγνώστη και δημιουργό!
Σήμερα είναι η Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας. Τι θα συμβούλευες μια γυναίκα που δέχεται τη βία, με όποια μορφή, στη ζωή της;
Να «Δει» τη βία! Να μη κλείσει τα μάτια. Να μη την βαφτίσει αγάπη, ενοχή, τιμωρία, ανάγκη. Η βία ξέρει να μεταμφιέζεται και να την «γλιτώνει». Η ίδια η γυναίκα που την βιώνει πρέπει να βρει τη δύναμη και να πει: «Όχι,δεν μου αξίζει αυτό!»
Η παγκόσμια ημέρα γυναίκας γιορτάζεται 365 μέρες τον χρόνο δίπλα σε άξια και γνήσια αρσενικά. Αγαπήστε τον εαυτό σας, δεν είναι εγωιστικό. Σας χρειάζεται εκείνο το κορίτσι μέσα σας! Χρειάζεται το δικό σας «Σε αγαπώ» και «Συγγνώμη» πριν το ακούσει από άλλους. Οι «Άλλοι» ήμασταν πάντα Εμείς!
Συνέντευξη στη Στεύη Τσούτση
