Υπάρχουν κάποιες ιστορίες που τις διαβάζεις με κομμένη την ανάσα από την απίστευτη πλοκή τους. Αυτούς τους συγγραφείς, που υπογράφουν τέτοιες ιστορίες, δεν μπορείς να μην τους θαυμάσεις, να μην τους «ακολουθήσεις» σε κάθε τους βιβλίο.
Θαυμάζεις το ευρηματικό μυαλό που στήνει συγκρούσεις και ανατροπές. Θαυμάζεις το πνεύμα που καταφέρνει να πάει τη λογοτεχνία ένα βήμα μπροστά. Και η Ελευθερία Μεταξά ανήκει σε αυτή την κατηγορία συγγραφέων: Έχει κερδίσει τον σεβασμό και την αγάπη των αναγνωστών με την… πένα της!
Με γραφή που ξέρει να κρατά και τον πιο απαιτητικό αναγνώστη, προκαλεί ένα απίστευτο οξύμωρο συναίσθημα: Ενώ ανυπομονείς να τελειώσει το βιβλίο –για να μάθεις τι τελικά συμβαίνει-, την ίδια ώρα δε θέλεις να τελειώσει –μια και το απολαμβάνεις στο απόλυτο.
Με αφορμή το τελευταίο της βιβλίο, «Το χέρι του Θεού» από τις Εκδόσεις Μίνωας, μας έκανε την τιμή να μας παραχωρήσει μια συνέντευξη για το ewoman. Την ευχαριστούμε θερμά και της ευχόμαστε τα καλύτερα.
«Το χέρι του Θεού» είναι το νέο σας βιβλίο, που κυκλοφόρησε πρόσφατα από τις Εκδόσεις Μίνωας. Από το οπισθόφυλλο ακόμη, προετοιμάζετε τον αναγνώστη για ένα σκοτεινό ψυχολογικό θρίλερ. Τι μπορείτε να μας «μαρτυρήσετε» για την ιστορία;
Το «Χέρι του Θεού» είναι ένα ψυχολογικό θρίλερ που εστιάζει στο θέμα της θρησκοληψίας και του θρησκευτικού φανατισμού. Ο αστυνόμος Μάνος Βαρσάμης και η ψυχολόγος Έλσα Γληνού έρχονται αντιμέτωποι με έναν δολοφόνο που αποφασίζει να «καθαρίσει» τον κόσμο από τους αμαρτωλούς, εφαρμόζοντας αυτό που ο ίδιος πιστεύει ότι αναφέρεται τις Γραφές. Καίει ζωντανά τα θύματά του, αφήνοντας στο πλάι τους έναν φλεγόμενο σταυρό και ένα υπογραμμισμένο απόσπασμα από την Αγία Γραφή που σχετίζεται με το αμάρτημά τους. Ο κατάλογος των υπόπτων περιλαμβάνει αρκετά πρόσωπα, ανάμεσά τους τη θρησκόληπτη μητέρα του πρώτου θύματος και έναν γέροντα ιερέα που εκφωνεί πύρινους λόγους κατά των αμαρτωλών. Οι υπόλοιποι ήρωες, μια κοπέλα με φρικτά παραμορφωμένο πρόσωπο, ένας προοδευτικός ιερέας, μια μυστηριώδης γυναίκα με ψεύτικο όνομα και μια αινιγματική ηγουμένη, εμπλέκονται στην ιστορία άλλοτε κινώντας τα νήματα κι άλλοτε ακολουθώντας παθητικά τις εξελίξεις, συμβάλλοντας με τον τρόπο τους στη λύση του μυστηρίου.
Και σε αυτό το βιβλίο εμφανίζονται γνώριμα πρόσωπα: Μάνος Βαρσάμης και Έλσα Γληνού. Κουβαλούν στοιχεία από τη δική σας ψυχοσύνθεση και σκέψη οι δύο σας ήρωες; Πόσο δύσκολο είναι να «κουβαλάει» ένας συγγραφέας τους ήρωές του από υπόθεση σε υπόθεση; Πώς νιώθετε βλέποντάς τους να εξελίσσονται από βιβλίο σε βιβλίο;
Ο Μάνος Βαρσάμης και η Έλσα Γληνού «γεννήθηκαν» ως ήρωες στα «Τρία πρόσωπα της Εκάτης» και στο «Μαύρα σαν τον έβενο μαλλιά» αντίστοιχα. Και τους δύο τους αγάπησα πολύ, για διαφορετικούς λόγους τον καθένα, κι ένιωθα ότι δεν μπορώ να τους «εγκαταλείψω» τόσο εύκολα. Είναι αμφότεροι κομμάτια από τον εαυτό μου, τους έχω «δανείσει» πολλά στοιχεία του χαρακτήρα μου. Έτσι, αποφάσισα να τους «παντρέψω», καθώς πιστεύω ότι ταιριάζουν πολύ, συμπληρώνουν ο ένας τον άλλον. Η πρώτη τους εμφάνιση ως πρωταγωνιστικό δίδυμο πραγματοποιήθηκε στο μυθιστόρημα «Αθώοι Ένοχοι» και η χαρά μου ήταν μεγάλη που οι αναγνώστες ανταποκρίθηκαν θερμά σ’ αυτό το πάντρεμα. Το ίδιο συνέβη και στο «Χέρι του Θεού», στο οποίο η συνεργασία και η σχέση τους έχει πλέον εξελιχθεί. Ο ένας καταλαβαίνει τον άλλον χωρίς να χρειαστεί να μιλήσουν, ο τρόπος σκέψης τους, αν και έχει διαφορετική αφετηρία (ο Μάνος βασίζεται στην πείρα και στο ένστικτο, η Έλσα στις γνώσεις της πάνω στην ψυχολογία και στην προσεκτική παρατήρηση), συγκλίνει σε μια κοινή πορεία με στόχο την εύρεση της λύσης στην υπόθεση που τους απασχολεί. Πλέον, η συνύπαρξή τους για μένα είναι αυτονόητη, κάθε ιστορία μυστηρίου που γεννιέται στο μυαλό μου φτάνει στα δικά τους χέρια για να λυθεί. Μου αρέσει που είναι τόσο διαφορετικοί και συνάμα τόσο ταιριαστοί αυτοί οι δύο ήρωες και πιστεύω ότι θα τους έχω μαζί μου για πολύ καιρό ακόμα.
Tο ευρύ κοινό σάς έχει αγαπήσει για τη γραφή σας. Πόσο εύκολο είναι να γράψει κανείς ένα ψυχολογικό θρίλερ; Υπάρχει κάποιο «μυστικό» για να διατηρηθούν αμείωτα η αγωνία και τον ενδιαφέρον του αναγνώστη;
Δεν ξέρω αν είναι εύκολο ή δύσκολο να γράψει κανείς ένα ψυχολογικό θρίλερ. Ίσως ο βαθμός δυσκολίας ή ευκολίας είναι ο ίδιος με το να γράψει ένα κοινωνικό, ένα ιστορικό ή ένα αισθηματικό μυθιστόρημα. Το μόνο που ξέρω με σιγουριά είναι πως το ψυχολογικό θρίλερ αποτελεί το είδος που λατρεύω τόσο να διαβάζω όσο και να γράφω. Ίσως να φταίει που από μικρή μου άρεσαν οι γρίφοι και τα μυστήρια, ίσως να ευθύνεται η μανία μου να παρατηρώ τους ανθρώπους και τη συμπεριφορά τους, να προσπαθώ να βρω τα κίνητρα των πράξεών τους. Όταν σπούδαζα στη Φιλοσοφική, το αγαπημένο μου μάθημα ήταν η ψυχολογία, γιατί μέσω αυτής κατανόησα πολλά πράγματα καταρχάς για τον εαυτό μου κι έπειτα για τους γύρω μου. Και αυτό είναι που αγαπώ ιδιαίτερα στα ψυχολογικά θρίλερ. Δεν πρόκειται μόνο για την εξιστόρηση ενός εγκλήματος και τη λύση του, αλλά για μια ανατομία στην ανθρώπινη ψυχή, για μια απόπειρα να καταλάβει κάποιος τι ωθεί ένα άτομο στον φόνο, τι οπλίζει το χέρι του και τον οδηγεί να αφαιρέσει μια ζωή. Όσο για το αν υπάρχει κάποιο «μυστικό» για να διατηρηθούν αμείωτα η αγωνία και το ενδιαφέρον του αναγνώστη, νομίζω ότι αυτό που παίζει βασικό ρόλο είναι η ανατροπή, μια ανατροπή όμως που πρέπει να δικαιολογείται απόλυτα, να υπάρχουν από πριν στοιχεία μέσα στην ιστορία που μοιραία θα οδηγήσουν σ’ αυτήν. Απλώς, τα στοιχεία αυτά δίνονται με έμμεσο τρόπο ή σε «ανύποπτη» στιγμή, για να μην προδώσουν την εξέλιξη. Σε ένα ψυχολογικό θρίλερ απαιτείται προσεκτική μελέτη και ανάλυση της προσωπικότητας των ηρώων, ώστε να αιτιολογούνται οι πράξεις τους, να αποκαλύπτονται τα βαθύτερα κίνητρά τους. Γενικά, πρέπει να υπάρχει αλήθεια σε ολόκληρη την ιστορία, ακόμα και στα σημεία που υπάρχει η ανατροπή, όχι υπερβολές ή «από μηχανής θεοί» που δίνουν τη λύση.
Έχετε σκεφτεί να γράψετε και κάτι διαφορετικό; Έχετε διαβάσει κάτι, σε άλλο στιλ από τη δική σας γραφή, που να το «ζηλέψατε» δημιουργικά και να είπατε: «Αυτό θα ήθελα να το γράψω εγώ;»
Θα ήθελα στο μέλλον να γράψω ένα βιβλίο για παιδιά ή εφήβους -είδος που θεωρώ εξαιρετικά δύσκολο, καθώς τα παιδιά και οι έφηβοι είναι πολύ πιο αυστηροί κριτές από τους ενηλίκους- ενώ με εκλύει ιδιαίτερα και το ιστορικό μυθιστόρημα. Δημιουργικά έχω «ζηλέψει» τα πονήματα πολλών συγγραφέων, τόσο παλαιότερων όσο και σύγχρονων. Αναφορικά με το βιβλίο για εφήβους, λατρεύω τη Ζωρζ Σαρρή και θα ήθελα να έχω γράψει το «Όταν ο ήλιος», ένα από τα πρώτα μυθιστορήματα που διάβασα σε μικρή ηλικία. Είναι τόσο άμεση η γραφή της, τόσο μαγευτικά γλαφυρή, έχει έναν μοναδικό τρόπο να πλάθει εικόνες στο μυαλό του αναγνώστη και να γεννά αβίαστα τα συναισθήματα στην ψυχή του. Θέλω επίσης κάποια στιγμή να γράψω έναν κωμικό θεατρικό μονόλογο, καθώς πιστεύω ότι μέσα από το χιούμορ μπορούν να ειπωθούν τα πιο σοβαρά και σκληρά πράγματα.
Από πού αντλείτε τα θέματά σας;
Συνήθως η ιδέα προκύπτει τυχαία μέσα από κάποια συζήτηση. Άλλοτε μπορεί να έρθει από μια εικόνα, έναν στίχο, από μια σκηνή κινηματογραφικής ταινίας, από μια δική μου ανάμνηση. Δεν είναι ποτέ κάτι συγκεκριμένο αυτό που θα εμπνεύσει, αλλά πάντα έρχεται ξαφνικά, εκεί που δεν το περιμένεις και αιχμαλωτίζει την προσοχή και το μυαλό σου.
Πολυγραφότατοι συγγραφείς, όπως εσείς, όταν παραδίδουν κάποιο έργο, έχουν ήδη στα σκαριά το καινούργιο. Ισχύει αυτό; Τι να περιμένουμε από σας στο μέλλον;
Αυτή τη στιγμή γράφω το επόμενο βιβλίο μου, με ήρωες και πάλι τον Μάνο Βαρσάμη και την Έλσα Γληνού. Πρόκειται για ένα ψυχολογικό θρίλερ που έχει ως αφορμή ένα πραγματικό γεγονός το οποίο διαδραματίστηκε το 1922 στη Σμύρνη. Έτσι, η ιστορία «κινείται» σε δύο χρονικά επίπεδα, αυτό του παρόντος κι εκείνο της εποχής της Μικρασιατικής καταστροφής.
Σας ευχαριστώ πολύ για τη φιλοξενία.
Λίγα λόγια για το βιβλίο:
«Το χέρι του Θεού», Εκδόσεις Μίνωας
«Καλημέρα σας. Ονομάζομαι Γρηγόρης Σταθόπουλος και ήρθα να καταγγείλω τη δολοφονία μου. Είδα σε όραμα ότι κάποιος με έκαψε ζωντανό, αφήνοντας πλάι μου έναν φλεγόμενο σταυρό».
Τα λόγια αυτά, βγαλμένα από το στόμα του νεαρού άντρα με την ασκητική μορφή, θα προκαλέσουν ένα συγκαταβατικό χαμόγελο στον αστυνόμο Βαρσάμη, ο οποίος, θεωρώντας τον τρελό, θα τον αποπέμψει ευγενικά από το τμήμα. Το χαμόγελό του, όμως, θα σβήσει και οι τύψεις θα τον κατακλύσουν, όταν λίγο αργότερα η προφητεία του Σταθόπουλου θα επαληθευτεί και δύο ακόμα θύματα θα προστεθούν στον μακάβριο κατάλογο του παρανοϊκού δολοφόνου.
Τι είναι αυτό που συνδέει τους τρεις νεκρούς; Ποιος είναι εκείνος που καίει ανθρώπους ζωντανούς, αφήνοντας πλάι τους έναν φλεγόμενο σταυρό, φωτογραφίες και υπογραμμισμένα αποσπάσματα από την Αγία Γραφή; Ποια σχέση έχουν με τα αποτρόπαια εγκλήματα η άρρωστα θρησκευόμενη μητέρα του Σταθόπουλου, η φρικτά παραμορφωμένη αδελφή του, ο εμβληματικός πατήρ Χρυσόστομος και η αινιγματική γερόντισσα Φεβρωνία;
Λίγα λόγια για τη συγγραφέα:
Η Ελευθερία Μεταξά γεννήθηκε στο Αιγάλεω το 1970. Είναι πτυχιούχος της Φιλοσοφικής Σχολής Αθηνών, της Δραματικής Σχολής Διομήδη Φωτιάδη και του τμήματος Δημοσιογραφίας του Εργαστηρίου Ελευθέρων Σπουδών ΑΝΤ1. Εργάστηκε ως ηθοποιός, λαμβάνοντας μέρος σε θεατρικές παραστάσεις και τηλεοπτικές σειρές, ως ασκούμενη δημοσιογράφος στο δελτίο ειδήσεων του ΑΝΤ1 και ως φιλόλογος σε φροντιστήρια Μέσης Εκπαίδευσης.
Σήμερα ασχολείται με τη συγγραφή αστυνομικών μυθιστορημάτων, με τη μετάφραση και την επιμέλεια βιβλίων και με μεταγλωττίσεις ξένων τηλεοπτικών σειρών. Είναι μέλος της Π.Ε.Λ. (Πανελλήνια Ένωση Λογοτεχνών) και μιλάει Αγγλικά. Το διήγημά της με τίτλο «Το τελευταίο ταξίδι απέσπασε» έπαινο στον 34ο Πανελλήνιο Διαγωνισμό της Π.Ε.Λ. Από τις εκδόσεις Ωκεανός κυκλοφορούν τα μυθιστορήματά της Όταν μιλούν τα φεγγάρια, Μαύρα, σαν τον έβενο, μαλλιά, Μην κοιτάξεις πίσω, Σπασμένος Καθρέφτης και Ποιος σκότωσε την Ιφιγένεια;, ενώ από τις εκδόσεις Μίνωας τα μυθιστορήματα Τα τρία πρόσωπα της Εκάτης, Αθώοι Ένοχοι και Μαύρα σαν τον έβενο μαλλιά (επανέκδοση).
