Πόσο μικροί, περαστικοί
Από ένα κόσμο δανεικό
Τη γωνιά που εσύ λες γη
Ένα φιλόξενο «εδώ»
Πόσο ασήμαντοι, γυμνοί
Με ένα τεράστιο «εγώ»
Μα όσα ονόμασες «ζωή»
Δεν είναι παρά ακόμα ένα «εδώ»
Πόσο κουτοί, μικροί θεοί
Χωρίς φωνή, χωρίς αιδώ
Για πάντα νόμιζες θα ζει
Αυτό το πρόσκαιρο «εδώ»
Κατερίνα Μαρτζούκου
Από τη συλλογή "Ήταν Καιρός"
