Με αφορμή τη συμμετοχή της στο πρότζεκτ “More than one Revolution” - «Παραπάνω από μια επανάσταση» στα πλαίσια των δράσεων του Τμήματος Νεοελληνικών Σπουδών του Πανεπιστημίου του Μονάχου για τον εορτασμό των 200 χρόνων από την έναρξη της Ελληνικής Επανάστασης η Μαργκώ Ενεπεκίδη μιλά για το πάθος της, το οποίο δεν είναι άλλο από τη μουσική και το τραγούδι, τα όνειρά της και το κλειδί της επιτυχίας.
Γεννημένη σε οικογένεια καλλιτεχνών, σε επαγγελματικό και ερασιτεχνικό επίπεδο, πόσο εύκολο ή δύσκολο είναι να «κολλήσεις» το μικρόβιο;
Σε οικογένεια καλλιτεχνών γεννιέσαι με το μικρόβιο, δεν χρειάζεται καν να το κολλήσεις. Από μικρή η κάθε μου μέρα ήταν γεμάτη μουσική, όλες οι στιγμές καλές και κακές, ήταν γεμάτες μουσική και όλων των ειδών! Η μουσική είναι αναπόσπαστο κομμάτι του εαυτού μου. Δεν νοιώθω πως το απέκτησα, ήταν εκεί από πάντα!
Ξεκίνησες την ενασχόλησή με τη μουσική από πολύ μικρή ηλικία. Έχεις κάνει σπουδές, έχει παρακολουθήσει μαθήματα υποκριτικής και χώρου, ωστόσο σε κερδίζει το τραγούδι. Βοηθά, ωστόσο, θεωρείς να έχεις μια πιο ευρέα «εκπαίδευση» γύρω από όσα μπορούν να το πλαισιώσουν, να το βοηθήσουν να αναδειχτεί στη σκηνή;
Βέβαια βοηθά, ό,τι κι αν επιλέξεις να κάνεις στη ζωή σου θεωρώ ότι πρέπει να το εξελίσσεις με τη γνώση, να μαθαίνεις συνεχώς, να ανοίγεις το μυαλό σου, το ταλέντο σε συνδυασμό με τη γνώση είναι το κλειδί της επιτυχίας.
Η σκηνική παρουσία, αν και δεν παίζει πάντα πρωτεύοντα ρόλο, βοηθά πάρα πολύ. Πόσο εύκολο ή δύσκολο είναι να σπάσει κάποιος τα στερεότυπα;
Δεν είναι εύκολο να σπάσει κανείς τα στερεότυπα ειδικά στην Ελλάδα, παραμένουμε μια πολύ παραδοσιακή χώρα το οποίο δεν είναι απαραίτητα κακό, η παράδοση είναι κομμάτι του πολιτισμού μας, απλά ο συντηρητισμός που καμιά φορά εμπεριέχει δεν βοηθά στο να κάνεις το «κάτι διαφορετικό» και να έχεις αποδοχή.
Έχεις συνεργαστεί με γνωστά ονόματα, ακόμη και «θρύλους» της ελληνικής μουσικής σκηνής. Τι κράτησες από αυτές τις συνεργασίες και τι δεν θα ξαναέκανες εύκολα;
Είχα την τύχη να συνεργαστώ με σπουδαίους καλλιτέχνες. Συνυπάρχοντας δίπλα τους στη σκηνή ακόμα και για λίγες ώρες είναι σαν να κάνω μετεκπαίδευση κάθε φορά! Πήρα πολλά από αυτούς, το πάθος τους κ την επιμονή τους, το ήθος και τις αξίες τους, κυρίως την αγάπη τους για τη μουσική. Δε μπορώ να σου πω ότι υπάρχει κάτι που δεν θα ξαναέκανα εύκολα γιατί σαν άνθρωπος δεν κάνω έκπτωση στις αξίες μου, οπότε αυτό από μόνο του με γλιτώνει από κακοτοπιές!
Τώρα, που πέρασε ο καιρός από τη συμμετοχή σου στο τηλεοπτικό μουσικό σόου “The voice of Greece” θα πρόσθετες σε αυτή θετικό ή αρνητικό πρόσημο;
Θετικό πρόσημο μόνο. Η δουλειά μας χρειάζεται την προβολή, το “The Voice of Greece” ήταν λοιπόν μια καλή ευκαιρία προβολής!
Πώς είναι να έχεις κουμπάρο τον Πάνο Μουζουράκη; Κάνει τα πράγματα στο χώρο πιο εύκολα ή δύσκολα; Και ποια συμβουλή σου έδωσε όταν μπήκες δυναμικά στον χώρο;
Το να έχεις κουμπάρο τον Πάνο Μουζουράκη κάνει αυτόματα τη ζωή σου περιπετειώδη!
Ο Πάνος είναι ένας πολύ όμορφος άνθρωπος, ζωντανός, έχω πάρει γνώσεις και μου έχει δώσει ευκαιρίες στο χώρο, με βοήθησε! Και είναι και εξαιρετικός ως νονός!
Ποια αναγνώριση είναι πιο σημαντική για έναν καλλιτέχνη, του κοινού ή του σιναφιού και πόσο εύκολο είναι να τα καταφέρει και τα δυο ένας «εμπορικός» καλλιτέχνης;
Η μουσική μας απευθύνεται στο κοινό, άρα αυθόρμητα θα σου πω ότι νοιώθω πιο σημαντική την αναγνώριση του κοινού. Αν δεν αρέσεις στο κοινό, ακόμα και το σινάφι να σε στηρίξει δεν θα κρατηθείς. Το ιδανικό βέβαια είναι να έχεις την αποδοχή και των δύο, δεν είναι και ο πιο εύκολος χώρος όμως!
Ποιο είδος μουσικής σε αντιπροσωπεύει περισσότερο και τι θα ήθελες να προσθέσεις, να προτείνεις μέσω της δουλειάς σου, σε αυτό με το πέρασμα του χρόνου;
Δεν μου αρέσει να βάζω περιορισμούς και ταμπέλες στην μουσική. Ένα καλό τραγούδι μπορεί να προέρχεται από οπουδήποτε! Θα τραγουδούσα οτιδήποτε με εξέφραζε και μπορούσα να υποστηρίξω την εκάστοτε περίοδο της ζωής μου.
Είναι μια μουσική ταυτότητα, η αρχή ενός δρόμου η προσπάθεια και η ανάγκη κάθε νέου καλλιτέχνη να εκφραστεί μέσα από την δουλειά του. Αυτό που θα ήθελα να έχω σαν "απολαβή" σε βάθος χρόνου με την δουλειά μου, είναι μια θέση, μικρή ή και όχι, δεν έχει καμία σημασία, στον καλλιτεχνικό κόσμο.
Ποιο αγαπημένο σου τραγούδι θα ήθελες να διασκευάσεις κάποια στιγμή;
Είναι τόσα πολλά τα τραγούδια που θα ήθελα να διασκευάσω, αγγλόφωνα και ελληνικά και πολύ θα μου άρεσε σε κάποια δεδομένη στιγμή να το επιχειρήσω και να κυκλοφορήσουν κιόλας! Ένα από τα πολύ αγαπημένα μου είναι του Θάνου Μικρούτσικου σε ποίηση του Νίκου Καββαδία το "Οι 7 νάνοι στο ss Cyrenia" όπως επίσης το "Cornflake girl" της απίστευτης Tori Amos.
Ποια τα επόμενα σχέδια σου;
Τα άμεσα σχέδιά μου, είναι το πρότζεκτ “More than one Revolution” - «Παραπάνω από μια επανάσταση» και είμαι πολύ χαρούμενη για την συμμετοχή μου σε κάτι τόσο σημαντικό και με τόσο σημαντικούς και συνεργάτες! Το τραγούδι εντάσσεται στα πλαίσια των δράσεων του Τμήματος Νεοελληνικών Σπουδών του Πανεπιστημίου του Μονάχου για τον εορτασμό των 200 χρόνων από την έναρξη της Ελληνικής Επανάστασης.
Συμμετέχουμε εγώ, ο Νέγρος του Μοριά (Kevin Wessun) και ο Ofili (Francis Adetokunbo). Δημιουργήθηκε για να συνοδεύσει ηχητικά την ψηφιακή πλατφόρμα περιήγησης της Πύλης των Προπυλαίων στο Μόναχο η οποία θα ανοίξει στο κοινό πολύ σύντομα. Πρόκειται για μια ψηφιακή περιήγηση σε 360 μοίρες του μεγαλύτερου παγκοσμίως μνημείου για την Ελληνική Επανάσταση. Η ψηφιακή αυτή περιήγηση μπορεί να γίνει από κάθε μέρος του πλανήτη από το κινητό ή τον υπολογιστή με τη βοήθεια γυαλιών επαυξημένης πραγματικότητας (Virtual Reality Glasses), αν το επιθυμεί κανείς. Με την ψηφιακή αυτή περιήγηση δίνεται για πρώτη φορά η δυνατότητα να επισκεφτεί κανείς και το εσωτερικό του μνημείου ή να ανέβει στη σκεπή και να θαυμάσει την καταπληκτική θέα, κάτι που δεν επιτρεπόταν ως τώρα. Στην περιήγηση αυτή ο επισκέπτης μπορεί να πληροφορηθεί για την ιστορία του μνημείου και τις απεικονίσεις των ανάγλυφων παραστάσεων, αλλά και να επισκεφτεί δυο ψηφιακές εκθέσεις στο εσωτερικό των δυο πύργων με πλούσιο υλικό από τα αρχεία και τα μουσεία της πόλης του Μονάχου. Στο εσωτερικό των προπυλαίων αναγράφονται τα ονόματα των Αγωνιστών και των Φιλελλήνων που συνέβαλαν στην Επανάσταση όπως ο Ρήγας Φεραίος, ο Αδαμάντιος Κοραής, η Λασκαρίνα Μπουμουλίνα, ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης, ο Μιαούλης, ο Κανάρης, ο Κωλέττης, ο Καποδίστριας, ο Εϋνάρδος, ο Γκίλφορντ, ο Λόρδος Βύρωνας και άλλοι.
Δεδομένου ότι το μνημείο ενώνει την αρχαιότητα με τη σύγχρονη εποχή, η επιλογή της μουσικής προσπαθεί να ενώσει το μνημείο με τα διακόσια χρόνια που πέρασαν από την έναρξή του Αγώνα και το σήμερα. Για ποια πράγματα πρέπει να αγωνιζόμαστε σήμερα; Για ποια πράγματα διαδήλωναν οι άνθρωποι μπροστά στα προπύλαια τα περασμένα 200 χρόνια;
Στην πλατεία μπροστά από το μνημείο των Προπυλαίων γινόταν και γίνονται όλες οι μεγάλες συναυλίες και διαδηλώσεις: για τα εργατικά δικαιώματα, ενάντια στη δικτατορία, για το γυναικείο κίνημα, για το περιβάλλον και το κλίμα, για την ισότητα φύλων ή για το κίνημα των Black lives Matters. Προφανώς το τραγούδι είναι ένα statement.
Το βασικό μήνυμα του τραγουδιού είναι πως δεν πρόκειται για μια και μοναδική Επανάσταση, αλλά πολλές. Πολλοί Αγώνες που οδήγησαν στη σημερινή, νέα Ελλάδα. Και πως στη νέα αυτή Ελλάδα πάλι υπάρχουν πράγματα για τα οποία πρέπει και αξίζει να πολεμήσει κανείς. Πως ο αγώνας για τα δικαιώματα του ανθρώπου, για την τήρηση του συντάγματος και την προσαρμογή του στα σημερινά δεδομένα είναι κάτι για το οποίο πρέπει ως πολίτες να συνεχίσουμε να μεριμνούμε. «Παραπάνω από μια επανάσταση»
Μουσική: Κώστας Σιάγας Στίχοι: Κώστας Σιάγας, Λίλια Διαμαντοπούλου και Kevin Wessun
Ερμηνεία: Μαργκώ Ενεπεκίδη, Νέγρος του Μοριά (Kevin Wessun), Ofili (Francis Andetokunbo).
