Αντίο Μίκη των Ελλήνων, Μίκη της καρδιάς μας

Αντίο Μίκη των Ελλήνων, Μίκη της καρδιάς μας

Ένα τραγούδι άκουσα , ένα μέτρο μπόι μπορεί να είχα, μα εκείνο το άκουσμα με ψήλωσε πολλάκις.

Φτερά μου έδωσε, όνειρα έφτιαξε και έναν κόσμο άνοιξε.

Έναν κόσμο ποίησης και μελωδίας που σε ταξίδια μακρινά με πήγε.

Και όταν τράβηξα τη φούστα της μαμάς μου, να τη ρωτήσω για το μουσικό μου παραμύθι , μια λέξη άκουσα «Μίκης».

«Μίκης» είπα και εγώ, και χαμογέλασα όχι για τη λέξη, γιατί ήξερα πού να ψάξω να βρω χαρές και λύπες, αγώνες και πόνο, πατρίδες και αίματα, ήλιους και δικαιοσύνες..

Και σήμερα που τον χαιρετώ, δεν κλαίω γιατί αυτά που μου 'δωκε, θα μ’ ακολουθούν μέχρι το δικό μου αντίο και είναι άξια να με κρατήσουν στο φως.

Αντίο «Μίκη» μας, εμείς οι τω πνεύματι φτωχοί μα στην καρδιά πλούσιοι, σκύβουμε το κεφάλι και σου σιγοτραγουδούμε..