Σε έναν κόσμο που τα είδωλα είναι οι εκάστοτε γνωστοί-άγνωστοι χωρίς να έχουν κάτι σημαντικό να πουν, εγώ θα ήθελα αν ποτέ αποκτήσω κόρη να της πω: Γίνε Μαρία Κιουρί.
Το Radioactive δείχνει σε εμάς τους απλούς θνητούς, αυτό υπονοεί η ταινία, την εκπληκτική δουλειά αυτών των δύο αξιόλογων και καινοτόμων επιστημόνων, των Μαρί και Πιερ Κιουρί.
Είναι καθαρά επιστημονικό το έργο; Όχι, τότε θα μιλάγαμε για ντοκιμαντέρ. Είναι ένας ύμνος για την επιστήμη, την αξία της ανακάλυψης αλλά και ένας ύμνος για την αγάπη!
Δύο καταπληκτικά μυαλά που μπόρεσαν να ενωθούν όχι μόνο νοητικά αλλά κατάφεραν να δαμάσουν τον εγωκεντρισμό τους και να ενώσουν τις καρδιές τους!
Το έργο μας δείχνει καθαρά τη δύναμη της ανακάλυψης και το αποτέλεσμα της σωστής εξερεύνησης των πιθανοτήτων για το καλό της ανθρωπότητας . Παράλληλα, μας υπενθυμίζει πολύ οδυνηρά, πώς η επιστήμη στα χέρια των εγκληματιών, γίνεται καταστροφική. Και όταν μιλάμε για εγκληματίες, δεν αναφερόμαστε στον κλεφτάκο της διπλανής πόρτας, αλλά στις εκάστοτε κυβερνήσεις!
Επίσης, δε θα μπορούσα να μην αναφερθώ στην αντιμετώπιση της γυναίκας εκείνη την εποχή! Εδώ γίνεται ακόμη και σήμερα, άρα καταλαβαίνετε το 1890 πόσο δύσκολο ήταν για μία επιστήμων, όπως τη Μαρία Σκουοντόφσκα μετέπειτα Κιουρί, παρόλο τα τρία πτυχία της, μαθηματικών, χημείας και της φυσικής, να σταθεί σε έναν ανδροκρατούμενο κόσμο, και όχι μόνο να επιβιώσει αλλά να διακριθεί!
Η πρώτη γυναίκα βραβευμένη με Νόμπελ, επειδή ο σύζυγος της δεν οικειοποιήθηκε την δουλειά της αλλά πάλεψε να της αναγνωριστούν αυτά που πρόσφερε στον τομέα της επιστήμης! Η πρώτη γυναίκα που έγινε καθηγήτρια στο Πανεπιστήμιο της Σορβόνης.
Αναγνωρίζουμε την οδύνη της απώλειας αλλά βλέπουμε επίσης πως ένα δημιουργικό μυαλό κατορθώνει να δαμάσει, όχι τον πόνο, αλλά τις ζοφερές σκέψεις που τον περιβάλλουν. «Βαρέθηκα να είμαι δυνατή, θα ήθελα να ήμουν αδύναμη» λέει η ίδια και σημειώνω ότι όλοι οι δυνατοί το λένε, διότι είναι οι κακουχίες που τους «πεταλώνουν». Και ίσως και οι προσδοκίες των άλλων κάποιες φορές, μας ξυπνάνε από τον λήθαργο.
Μας δείχνει τη Μαρί Κιουρί, όχι μόνο σαν επιστήμονα αλλά ως μητέρα και γυναίκα. Μια γυναίκα με αδυναμίες και πάθη, όπως όλες! Μια γυναίκα που είχε σχέση εκτός γάμου και αυτό ήταν κάτι που δε μπορούσε να ανεχτεί η γαλλική κοινωνία και την κατέκρινε. Άλλωστε οι γυναίκες δεν είχαν το δικαίωμα να ευχαριστιούνται τη ζωή όπως οι άντρες! Και πως θα γινόταν διαφορετικά σε έναν κόσμο φτιαγμένο ειδικά για αυτούς.
Οι άνθρωποι που τόσο εύκολα ξεχνάνε το καλό, λοιδορούν και κυνηγάνε το άλλοτε είδωλό τους, μόνο και μόνο επειδή δεν το κατανοούν. Σας θυμίζει κάτι;
Η δεύτερη της βράβευση με Νόμπελ Χημείας το 1911, για την ανακάλυψη των στοιχείων ράδιο και πολώνιο, έρχεται με την παρότρυνση να μην παρευρεθεί για την αποφυγή περιττής αντιπαράθεσης!
Το γυναικείο κίνημα της Στοκχόλμης μάχεται υπέρ της και ευτυχώς η Κιουρί αρνείται να γίνει θύμα του αντρικού παροξυσμού για μία ακόμη φορά, που δε μπορούσε να ξεχωρίσει την επιστημονική της φύση από τη γυναικεία που τόσο τους ενοχλούσε. Ήταν οι Σουηδέζες προχωρημένες στις απόψεις από τότε, που την αποδέχτηκαν τόσο εγκάρδια; Ναι, αν σκεφτείτε ότι στη Γαλλία αποσιωπήθηκε η απονομή του Νόμπελ Χημείας στη Μαρί Κιουρί.
Μια γυναίκα , η οποία δε δίστασε να δώσει τα βραβεία Νόμπελ για να μετατραπούν σε ασθενοφόρα και μηχανήματα ακτινών Χ, ώστε να αποφευχθούν οι άσκοποι ακρωτηριασμοί νέων στον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο.
Οι ανακαλύψεις της οδήγησαν σε αποτελεσματική θεραπεία του καρκίνου και εξακολουθούν να χρησιμοποιούνται μέχρι σήμερα. Στη Γαλλία, ονομάζεται Κιουριθεραπεία.
Μαρί Κιουρί, μια γυναίκα πολύ μπροστά από την εποχή της, αλλά πόσο τυχεροί είμαστε εμείς σήμερα, που αυτή γεννήθηκε τότε..
Η ταινία βασίζεται στο γραφικό μυθιστόρημα του 2010, «Radioactive: Marie & Pierre Curie: A Tale of Love and Fallout», της Lauren Redniss. Η Ρόζαμουντ Πάικ ως Μαρί Κιουρί είναι εξαιρετική και παρόλα τα σκηνοθετικά λάθη της Μαριάν Σατραπί, παραμένει μια καλή ταινία.
Δείτε εδώ
