Έλα πάμε να κάνουμε μια βόλτα, με αυτή τη ρόδα της ζωής που όλο γυρνάει.
Παραδέξου ότι την έχεις πει τη φράση πάνω από... το έχασες το μέτρημα ε; Αυτό όμως που δεν υπολογίζει κανείς είναι ότι μπορεί να σε, να με βρει στο γύρισμα που ακουμπά στο οποίο δάπεδο.
Εκεί αρχίζουμε όλοι τα αναθέματα και τα περιβόητα γιατί που δεν έχουν απάντηση. Ή μάλλον έχουν.
Γιατί έτσι ρε φίλε.
Γιατί κάπως, κάπου, κάποτε στράβωσε κι η δικιά σου η ρημάδα με τόσα σκαμπανεβάσματα. Μόνο κάνε το σταυρό σου και πες δόξα τω Θεώ. Πες και στον εαυτό σου να μην κλαψουρίζει, φτιάξε την, στρογγύλεψέ την ξανά, δώσε της την ώθηση που χρειάζεται για να συνεχίσει να ρολάρει χωρίς να σταματά.
Χρειάζεται όμως και κάτι άλλο, να το φροντίζεις το μονοπάτι της ζωής σου. Να το κρατάς καθαρό από πέτρες που ξέρουν να δημιουργούν τα κακά της οποίας μοίρας.
Εργασία καθημερινή και φροντίδα. Το' χεις;
