Είναι τόσο λεπτή κλωστή αυτή της λογικής από την παράνοια, ένα μόνο είναι αυτό που μπορεί να σε κρατήσει ακριβώς στο σωστό σημείο.
Το μ(υαλό), αν είναι εύθραυστο είσαι από τους χαμένους του παιχνιδιού. Γιατί η πτώση προκαλεί τραύμα και τις περισσότερες φορές μένει ανοιχτό για... παντα! Είναι που το έχουμε βάλει κι αυτό στο ρόλο να κατανοεί τα πάντα. Μα για να κατανοήσεις πρέπει πρώτα καταλάβεις, να νιώσεις, να βιώσεις.
Άχου πόσο δύσκολα γίνονται τα πράγματα από λεπτό σε λεπτό. Και ξέρεις τρέμω να το ακούσω το κρακ αυτόν τον εκκωφαντικό θόρυβο του σπασίματος. Τρέμω στην ιδέα μην κόψω το είναι μου σε δύο ή χίλια δυο κομμάτια. Τρέμω την μεταμόρφωση του προσώπου μου από το οικείο στο ψυχρό και απρόσωπο που το έχει κυριεύσει ο φόβος. Τρέμω... κράτα με!
