Το πραγματικό δώρο που ζητάει κάθε παιδί, είναι να νιώσει πως αξίζει να αγαπηθεί

Το πραγματικό δώρο που ζητάει κάθε παιδί, είναι να νιώσει πως αξίζει να αγαπηθεί

Αφιερωμένο στα Παιδιά που ζητούν τη βοήθειά μας στις γωνιές των δρόμων, μπροστά στις στολισμένες βιτρίνες. Τα θλιμμένα μάτια τους, τα κρύα χεράκια τους με κάνουν να νιώθω απέραντη θλίψη.
Η εικόνα εκφραστικότατη.

Οι μικροί ζητιάνοι, που τόσο αγαπούσε να ζωγραφίζει ο ''Μουρίγιο'', χαρακτηρίζονται πάντα από μια ανεξήγητη ανεμελιά, απολαμβάνοντας τις απλές χαρές της ζωής.
Προσέξτε τα τρύπια παπούτσια και τα λερωμένα πόδια, την εκφραστικότητα των μορφών, την ειλικρινή ματιά του παιδιού που κοιτάει τον θεατή.

Κι έρχομαι εδώ να αντιπαραθέσω τα δικά μας τυχερά παιδιά που έχουν μάθει να περιμένουν κάθε χρόνο τον Άγιο Βασίλη με τα δώρα που εκείνα έχουν επιλέξει...
Τελικά τι θέλουν τα παιδιά τα Χριστούγεννα; Απλά να πάρουν περισσότερα δώρα; 
Κι εμείς τι ρόλο παίζουμε; Ψωνίζουμε, μαγειρεύουμε, δωρίζουμε, ξοδευόμαστε εξαντλητικά σε όλα τα επίπεδα, προσπαθώντας να προλάβουμε κάθε καταναλωτική προσδοκία, δική τους και δική μας;

Όταν τα δώρα, τα ψώνια, τα παιχνίδια και τα φαγητά γίνονται υποκατάστατα και όχι απλά σύμβολα αγάπης, τότε τα παιδιά συνδέουν το πόσο αγαπιούνται με τον αριθμό των δώρων που δέχονται. Κι επειδή "ό,τι κι αν πάρεις από κάτι που δεν χρειάζεσαι δεν είναι ποτέ αρκετό", όσα χρήματα κι αν ξοδέψουν οι γονείς, οι νονοί και οι παππούδες, τα παιδιά μόλις ανοίξουν το ένα δώρο θα ψάχνουν για το επόμενο, παγιδευμένα σ΄ έναν φαύλο κύκλο ανικανοποίητου που δεν τελειώνει ποτέ.

'Ηρθε η ώρα να βάλουμε ένα τέλος σ΄ όλη αυτή την τρέλλα. Ηρθε η ώρα να επιστρέψουμε με θέρμη στην ομορφιά της απλότητας και της λιτότητας των γιορτών.
Στην πραγματικότητα, το δώρο που κάθε παιδί επιθυμεί είναι να νιώσει ότι είναι άξιο ν΄ αγαπιέται κάθε στιγμή, ότι ανήκει σε ένα σύνολο που το αγκαλιάζει, το υπολογίζει, το υποστηρίζει και τιμά τη μοναδικότητά του.