Αγαπώ τις γιορτές των Χριστουγέννων και της Πρωτοχρονιάς!
Από παιδί είναι οι πιο αγαπημένες μου!
Λατρεύω το σπίτι που στολίζεται κι αποκτά παραμυθένια ομορφιά και λάμψη.
Μου αρέσει, που οι άνθρωποι χαλαρώνουμε και ασχολούμαστε με το να δώσουμε χαρά ο ένας στον άλλον, ανταλλάσσοντας δώρα και εγκάρδιες ευχές.
Μου αρέσει που μαζευόμαστε και γιορτάζουμε όλοι μαζί την έλευση της νέας χρονιάς γεμάτοι όνειρα και προσδοκίες.
Που το Πνεύμα της Αγάπης είναι πιο διάχυτο απ’ όλες τις υπόλοιπες ημέρες του χρόνου, κι οι άνθρωποι γινόμαστε πιο Δοτικοί, πιο Ανθρώπινοι, πιο Ευαίσθητοι, όπως θα ήθελα να είμαστε όλες μέρες.
Τις μέρες αυτές ξεθάβουμε όλοι το παιδί που κρύβουμε μέσα μας!
Το παιδί που χαίρεται και με τα πιο μικρά, που πιστεύει κι ελπίζει να 'χει μερίδιο στη μαγεία κι αυτό!
Που ανυπομονεί να νιώσει την μαγεία να αγγίζει τη ψυχή του και τη γαληνέψει όπως τότε, στα χρόνια της αθωότητάς του.
Ναι, Υπάρχει Άγιος Βασίλης! Ίσως απλά μεγαλώνοντας ανακαλύπτουμε ότι αλλάζει μορφή και υπόσταση...
Όμως κάτι μαγικό Υπάρχει...Όλοι έχουμε ανάγκη να πιστεύουμε σε κάτι μαγικό και ανεξήγητο!
Υπάρχει! Και μακάρι εφέτος να μη ξεχάσει κανένα παιδάκι...
Ούτε καν αυτά που απογοητευμένα σταμάτησαν πια να του γράφουν, γιατί δε βρήκε την πόρτα τους ποτέ!
Γιατί το χειρότερο δεν είναι αυτό.
Το χειρότερο είναι ότι πληγώθηκε η αθωότητά τους απ' τη σκληρότητα της εποχής, κι ας μη κατάλαβαν ποτέ τα άμοιρα, τι κάνουν λάθος!
