Αντίο 2017!
Όταν αποχαιρετάς μια δύσκολη χρονιά όπως αυτήν που μόλις φεύγει έχεις μια γλυκόπικρη γεύση στα χείλη κι ένα σφίξιμο στην καρδιά.
Για όλα αυτά που έχασες.
Για όσα δεν κέρδισες και όσα δε σε κέρδισαν.
Για όσα δεν κυνήγησες κι ανεκπλήρωτα γλίστρησαν απ' τα χέρια σου.
Για όσα σου στέρησε.
Για όσα τσιγκουνεύτηκε να σου δώσει αν και σου τα είχε υποσχεθεί...
Στην ανατολή κάθε νέας χρονιάς ελπίζεις κι οφείλεις να την υποδέχεσαι με αισιοδοξία! Αλίμονο αν γινόταν αλλιώς!
Άλλωστε κάθε χρονιά ξεκινά ελπιδοφόρα! Φέρνει χαρά όπως ένα νεογέννητο μωρό. Μαζί του γεννιέται η ελπίδα κι ένα σωρό όνειρα...
Όνειρα που μπορεί να βγάλουν φτερά, ή να κυλιστούν στις λάσπες, ή να ναυαγήσουν σε δύσκολα νερά...
Ο χρόνος θα δείξει. Ο πιο αλάθητος κριτής!
Το 17 ήταν μια δύσκολη και σκληρή χρονιά για πολύ κόσμο.
Όχι μόνο, επειδή ήταν μνημονιακή...άλλωστε συνήθισαν πια «τα βουνά στα χιόνια», αλλά γιατί είχε πίκρες, απώλειες, δυσκολίες κι απογοητεύσεις.
Προσωπικά μου πήρε πολλά! Πολλά κι αγαπημένα!
Μου σκότωσε προσδοκίες κι ελπίδες!
Μου πήρε ανθρώπους!
Μου επιβεβαίωσε φόβους!
Στην ανατολή της νέας χρονιάς, μετρώντας απώλειες και πληγές, στέκομαι παγωμένη...
Δε ξέρω τι να ζητήσω, τι να ποθήσω, τι να ευχηθώ!
Ίσως μόνο Υγεία! κι όλα τ' άλλα θα έρθουν...
Ακούγεται τετριμμένο, μα στ' αλήθεια δεν υπάρχει τίποτα πιο σημαντικό!
Αυτό που θέλω λοιπόν, είναι μια συμφωνία με το νέο έτος με όρους:
Ας φέρει μόνο Υγεία, τίποτα άλλο!
Αρκεί να μη μου πάρει τίποτα απ' όσα αγαπώ...
2018 ας είσαι καλοτάξιδο!
