Μια γυναίκα που αγαπά, ένας άντρας που βρίσκεται εγκλωβισμένος στη αγάπη και το απωθημένο. Παγιδευμένος στα πρέπει που είναι τόσο κόντρα στα θέλω του. Κι αρκεί μια Αποκριά. Αρκεί ένα φόρεμα, μια μεταμφίεση για να ξεθάψει από μέσα του όλα όσα για χρόνια καταπίεζε.
Ντυμένος Λορίν Μπακόλ, ντύνει τη γυναίκα του Χάμφρει Μπόγκαρτ και το παιχνίδι ξεκινάει. Και πρόκειται για ένα παιχνίδι που ξεφεύγει. Ένα παιχνίδι που θα βγάλει στη φόρα όσα υπάρχουν βαθιά κρυμμένα...
Αυτό είναι με δυο λόγια το Κάλεσμα της Λορίν που παρουσιάζεται στο Small Argo full of Art. Το κείμενο της γνωστής συγγραφέως Paloma Pedrero απογειώνεται σκηνοθετικά από τη χαρισματική Φένια Αποστόλου. Οι πρωταγωνιστές, Ιωάννης Αθανασόπουλος και Βιργινία Ταμπαροπούλου, κινούνται με άνεση στη σκηνή. Ζουν στο πετσί του ρόλου, ξεγυμνώνουν κορμιά, συναισθήματα, ψυχές. Ο θεατής βλέπει δάκρυα αληθινά, νιώθει την απόγνωση, το αδιέξοδο, τα απωθημένα. Πλανιούνται τα συναισθήματα στο χώρο με τόση μαεστρία, που δεν μπορεί κανείς να μη νιώσει καρδιοχτύπι για τη μοίρα των δύο ηρώων.
Είχα τη χαρά και την τιμή να παρευρεθώ στην πρεμιέρα του έργου, η οποία πραγματοποιήθηκε παρουσία της ίδιας της συγγραφέως. Στη συζήτηση που ακολούθησε της καθηλωτικής παράστασης, η Paloma Pedrero μίλησε για το έργο της, για τον άνθρωπο, τον μέσα κόσμο του και τη ζωή. "Δε μιλώ ελληνικά κι όμως ήξερα σε κάθε σημείο του έργου τι ακριβώς έλεγαν οι ηθοποιοί" είπε χαμογελαστή. Τόσο καλά απέδωσαν οι ηθοποιοί το κείμενο, τόσο εύστοχη ήταν η σκηνοθετική καθοδήγηση που κερδήθηκε και ο πιο δύσκολος κριτής: ο δημιουργός του έργου. Και γι'αυτό αξίζει ένα μεγάλο μπράβο στους συντελεστές.
Το Κάλεσμα της Λορίν δεν είναι ένα εύκολο έργο. Είναι το θέμα του ευαίσθητο, είναι το πάσης φύσεως "ξεγύμνωμα" που απαιτείται για να μπει κανείς στο πετσί του ρόλου ζόρικο. Κι όμως, οι δύο πρωταγωνιστές τα κατάφεραν.
Φεύγοντας ο θεατής από αυτό τον μικρό χώρο, τον γεμάτο τέχνη, του Θεάτρου Αργώ, έχει ακόμη στα αυτιά του τον σπαραγμό του "Χάμφρεϊ" και το αδιέξοδο της "Λορίν".
Φεύγει γεμάτος σκέψεις για το ποιοι είμαστε τελικά, τι θέλουμε, αν έχουμε όσα θέλουμε ή αν τα αρνούμαστε από φόβο μπροστά στα πρέπει που έμαθε να βάζει αυτός ο κόσμος.
Τελικά πόσο εύκολο είναι να αποδεχτούμε το διαφορετικό;
Πόσο ζόρικο είναι να τολμήσουμε το διαφορετικό;
Η απάντηση μέσα μας.
Ή επί σκηνής...