Να ξέρεις πως εσάς ερωτευόμαστε: τους αινιγματικούς, τους λίγο πειραγμένους

Να ξέρεις πως εσάς ερωτευόμαστε: τους αινιγματικούς, τους λίγο πειραγμένους

Με εντόπισες στην απέναντι μεριά του μπαρ να κοιτάζω αφηρημένη το ποτό μου. Άργησα, αλλά σε εντόπισα κι εγώ. Δεν ψαχνόμουν εκείνο το βράδυ (ούτε και κανένα άλλο, θα μου πεις και εγώ θα σου πω πως έχεις δίκιο).

Όμως με έβαλες στον στόχο. Με κοίταζες με αινιγματικό βλέμμα και εμφανώς καλή διάθεση, μέχρι που έκανες ένα βήμα μπροστά. Ήρθες κοντά μου, φτάσαμε πρόσωπο με πρόσωπο, ανάσα με ανάσα. Ακούμπησες τα χέρια σου αποφασιστικά πάνω στο μπαρ και χαμήλωσες το βλέμμα. Έκανες τη φωνή σου πιο βαθιά και έσκασες ένα μικρό, ερωτεύσιμο χαμόγελο. Αυτό ήταν. Μέχρι να ανοίξεις το στόμα σου για να πεις την πρώτη κουβέντα, σε είχα ερωτευτεί. Ήμουν καταδικασμένη. Μα μου άρεσε τόσο...

Έπινες μόνιμα ουίσκι και δεν έριχνες ούτε μια στιγμή ματιά στο κινητό. Είχες ένα αρχαίο κινητό με κουμπιά, χωρίς καν κάμερα, για να κάνεις απλά τη δουλειά σου. Δεν ανέβαζες κάθε λεπτό instagram story, ούτε έκανες check in όπως όλοι σήμερα. Θα μπορούσες, δεν πάνε δα και τόσα χρόνια. Μα δεν έκανες τίποτα από αυτά.

Δε χαζογέλαγες σε κάθε γκόμενα που πέρναγε από μπροστά σου βαθμολογώντας με τους κολλητούς σου πόσο κοντή είναι η φούστα της, ούτε γινόσουν τόσο χάλια από το ποτό ώστε να μην ξέρεις τι κάνεις και να ξεφεύγεις μέσα στα μαγαζιά. Ήσουν σοβαρός, ώριμος. Ήσουν άντρας. Ήξερες πολύ καλά τι ήθελες, αλλά και τον τρόπο να το διεκδικήσεις. Γι' αυτό και άλλωστε πάντα το κέρδιζες.

Είναι γεγονός πως εμείς οι γυναίκες ερωτευόμαστε πάντα εκείνους που μας δίνουν ασφάλεια. Όταν μιλάω για ασφάλεια, σαφώς δεν αναφέρομαι σε έναν ικανοποιητικό τραπεζικό λογαριασμό και σπίτια,οικόπεδα, εξοχικά.
Μιλάω απλά για εκείνο το βλέμμα που με το που θα διαπεράσει το κορμί μας θα ξέρουμε. Θα ξέρουμε πως εσύ δε χρειάζεσαι ντάντεμα. Δε θες μια ακόμα μαμά να σου φέρει τον καφέ το πρωί, να γκρινιάξεις εάν δε σου αρέσει το φαγητό και στο τέλος να σου σιδερώσει το πουκάμισο. Δε θα κοιτάξεις να ανεβάσεις μαζί μας την τέλεια σέλφι, ούτε θα κάτσεις να σχολιάζεις με όλους τους κοινούς και μη γνωστούς μας τι συμβαίνει πίσω από την πόρτα του σπιτιού.

Θα ξέρουμε πως είσαι άντρας, πως τιμάς τα παντελόνια που φοράς και σέβεσαι το άτομο που έχεις απέναντί σου. Θα είσαι ολιγομίλητος, μα κάθε σου κουβέντα για εμάς θα είναι νόμος. Δε θα έχεις ανάγκη να δειχτείς, μα θα φαίνεσαι τόσο ξεκάθαρα. Θα πίνεις μέχρι εκεί που αντέχεις, ένα ποτό αντρικό, βαρύ και σκέτο. Μα όταν πίνεις θα σου ανεβαίνει απλά η όρεξη για την γυναίκα σου που στέκεται κυρία δίπλα σου. Οπότε και θα την παίρνεις από το χέρι για να πάτε κάπου οι δυο σας. Δεν θα χαλιέσαι μέσα στα μαγαζιά και θα κάνεις παιδιάστικες ανοησίες (βλέπε να σκίζεις τα πουκάμισά σου και να γελάς πάνω στην μπάρα).

Θα βλέπουμε στα μάτια σου το τι έχεις περάσει, δε θα χρειάζεται να κλαίγεσαι για κάποιον, κάπου, κάποτε. Όλοι κουβαλάμε ένα παρελθόν, μα δεν είναι ανάγκη να το φορτωθεί το παρόν και το μέλλον. Θα είσαι σοβαρός, σωστός και μετρημένος. Όχι ανεξέλεγκτος, ανόητος και περίγελος.

Να ξέρεις πως εσάς ερωτευόμαστε. Τους αινιγματικούς, με το σκιστό χαμόγελο, τους λίγο πειραγμένους. Αυτούς που φαίνεται από το βλέμμα τους πως έχουν κάτι να μας διδάξουν, όχι αυτούς που πρέπει να εξηγήσουμε γιατί να πρέπει να φορούν μπουφάν πάνω στο μηχανάκι. Αυτούς που θα τους πούμε 'Μου λείπεις' και θα έρθουν επιτόπου κάτω από το σπίτι για να κλέψουν ένα φιλί. Όχι εκείνους που θα απαντήσουν 'Δεν μπορώ τώρα παίζω lol'

Βαθύ βλέμμα, λίγο αλκοόλ, ελαφρώς ανοιχτό πουκάμισο και προσήλωση στον στόχο. Εγώ έτσι, με αυτά σε ερωτεύτηκα και με αυτά, θα σε ερωτεύομαι ξανά και ξανά κάθε φορά που θα σε βλέπω. Μη με απογοητεύσεις...