Θέλω να κοιμάσαι και να ξυπνάς, με ένα χαμόγελο.
Θέλω να με ξυπνάς και να με κοιμίζεις, με ένα χαμόγελο. Θέλω μια σφιχτή αγκαλιά, από αυτές που λέγεται πως κάνουν οι άνθρωποι, μέχρι να κάνουν "κρακ" τα κόκκαλά τους.
Θέλω να ξεκαρδίζομαι με ένα μήνυμα. Να γελάμε με τις βλακείες μας.
Θέλω να με σκέφτεσαι, ως κάτι αγνό και όμορφο. Άσε με να μπω σ’ ένα συρτάρι του μυαλού σου, εκεί που δεν έχει μπει κανείς.
Να μείνω εκεί και να σε περιμένω. Να πούμε κουβέντες, να γίνουν ποίηση, στα αυτιά μας. Θέλω να με πας μια βόλτα, δε με νοιάζει ο προορισμός. Το μόνο που σου ζητώ είναι να μου επιτρέψεις να σε κοιτώ, όσο οδηγείς. Και σαν φτάσουμε κάπου, να με χώσεις στην αγκαλιά σου. Χωρίς να πούμε πολλά. Γιατί θα τα έχουμε πει όλα.
Όχι άλλα λόγια, ψυχή μου! Όχι άλλα λόγια, κούφια, τυπικά. Κορεσμός... Εσύ κι εγώ, κοιτώντας τα φώτα της πόλης. Κι εκεί, στη γλυκιά ηρεμία, κάνε με να κλάψω, σε παρακαλώ, κάνε με! Από χαρά. Γι αυτό ήρθες, σαν σήμερα, γι’αυτό σε περίμενα!
Κι ύστερα…
Λύτρωση! Ανάσταση ψυχής. Ανάταση μυαλού. Κάθαρση.
Χαμογέλα! Χαμογέλα μου! Χαρούμενα, όμορφα γενέθλια!
