Κοίτα πως έχουν τα πράγματα...
Ξεκίνησε με μια μικρή δόση πανικού, εξελίχθηκε σε πλατύ χαμόγελο κι ύστερα ήρθε κι έγινε χτύπος στην καρδιά!
Έμαθα να συνδυάζω τα πρωινά με τ' όνομά σου και να μυρίζω όπου σταθώ κι όπου βρεθώ το άρωμά σου!
Κάπως έτσι ξεκινούσαν οι μέρες μου λοιπόν!
Μπορεί να μουρμούριζα, μπορεί να γκρίνιαζα γιατί δεν ήθελα να πάω στην δουλειά, όμως όλα άλλαζαν όταν εμφανιζόσουν εσύ μπροστά μου κι όλη μου η ψυχοσύνθεση φωτιζόταν από το χρώμα των ματιών σου!
Μου είχες πει πως τα γαλάζια μάτια είναι πιο εντυπωσιακά, όμως - αλήθεια - δε σου μίλησε ποτέ κανείς για τη μαγεία που προσφέρουν τα δικά σου;
Δε σου εξήγησε ποτέ κανείς, πως είναι τόσο υπέροχο να τα κοιτάς και να ξυπνάνε όλες σου οι αισθήσεις;
Δε σχολίασε ποτέ κανείς κάτι γι' αυτό το τόσο ξεχωριστό σου βλέμμα;
Η μήπως δε σου μίλησε ποτέ κανείς γι' αυτά σου τα χείλη και για την αισθηματική παράνοια που προκαλούν;
Τους λυπάμαι όλους τους, να ξέρεις!
Τόσο ρηχοί και τόσο ανίδεοι!! Τόσο μικροί στα συναισθήματά τους!!
Ξέρεις, θα έπρεπε να ήμουν ο τελευταίος άνθρωπος που θα στα έλεγε όλα αυτά κι ίσως να έπρεπε να με πεις κοινότυπο κι εξαρτημένο, αλλά αλήθεια απορώ, αν ποτέ σου έχουν μιλήσει έτσι!
Σίγουρα επίσης, είμαι ο τελευταίος άνθρωπος που θα περίμενες να νιώσει έτσι για εσένα, όμως είμαι εδώ!
Είμαι εδώ και νιώθω για εσένα όλα όσα ίσως και να μην ένιωσα ποτέ ως τώρα! Πρωτόγνωρα συναισθήματα και ψυχολογικές εκρήξεις που τερματίζουν κάθε λογικό κύτταρο του εγκεφάλου μου.
Βρίσκομαι σε τέλμα!
Φοβάμαι πως σ ' έχω ερωτευθεί!
Και δυστυχώς ποτέ δε θα το μάθεις...!
Αυτός είναι κι ο λόγος που δεν κοιμάμαι τα βράδια...
Αυτός!
Ο φόβος μου μην αντιληφθείς τι νιώθω και φύγεις μακριά μου...
