Κοιτούσα το ημερολόγιο στο κινητό μου. Γεμάτο με υποχρεώσεις που πρέπει να φέρω εις πέρας. Και πέρα από αυτό, τίποτα. Το τίποτα. Έχουμε γίνει ρομπότ.
Πατάμε κουμπί για να μιλήσουμε και να πούμε αυτό που πρέπει, πατάμε κουμπί για να φάμε αυτό που πρέπει, πατάμε κουμπί για να κοιμηθούμε όσο πρέπει, πατάμε κουμπί για να διασκεδάσουμε εκεί που πρέπει, πατάμε κουμπί για να δουλέψουμε όπως πρέπει, πατάμε κουμπί για να νιώσουμε ό,τι πρέπει, πατάμε κουμπί για να χαμογελάσουμε όπως πρέπει, πατάμε κουμπί για να κλάψουμε όσο πρέπει… Πρέπει, πρέπει, πρέπει…
Πρέπει να ζήσεις πραγματικά! Μόνο εκεί να το βάζεις το «πρέπει».
Έχουμε γίνει εξωτερικοί παρατηρητές της ίδιας μας της ζωής! Διαδραματίζονται σκηνές μπροστά μας με εμάς πρωταγωνιστές και είμαστε λες και λείπουμε από το σώμα μας. Λες και ψυχή και μυαλό έχουν καταχωνιαστεί στο πάνω πάνω ράφι της κουζίνας που δεν τα φτάνουμε. Και παίρνουμε σκάλα. Για βοήθεια. Που είναι οι φίλοι μας, ή ο σύντροφός μας. Ακόμη και το κατοικίδιό μας. Να μας επαναφέρουν συναισθηματικά. Αλλά αν δεν το πάρεις απόφαση εσύ πρώτα, κανένας άλλος δεν θα μπορέσει να σε βοηθήσει. Αν δεν πάρεις απόφαση να αρχίσεις να ζεις αληθινά και έντονα, κανένας δεν θα μπορέσει να σε αναστήσει.
Ύψωσε το ανάστημά σου στα ζόρια της ζωής και φώναξε: «Είμαι ζόρικος!».
Τίποτα δεν είναι ικανό να σε βάλει κάτω. Βάλε τα δυνατά σου και πίνε γουλιά γουλιά τη μοναδική γεύση του αρωματικού τσαγιού που λέγεται «ζωή». Να γεμίσεις ενέργεια. Να ξαναζεσταθεί το μέσα σου. Να πέσει ο πυρετός της άρρωστης καθημερινότητας και να γίνεις και πάλι καλά. Πόσο απλή φράση αλλά και πόσο καθοριστική. Σε ρωτάνε: «Καλά είσαι;» και απαντάς από συνήθεια: «Ναι». Ενώ δεν είσαι. Γιατί λες ψέματα; Και πρώτα από όλους, λες ψέματα στον ίδιο σου τον εαυτό! Σταμάτα. Πες: «Δεν είμαι καλά». Πες: «Θα το φτιάξω». Πες: «Θα με φτιάξω ξανά από την αρχή».
Ποτέ δεν είναι αργά να πετάξεις το ρομπότ από πάνω σου και να γίνεις και πάλι άνθρωπος! Πάρε το κινητό στα χέρια σου ή οτιδήποτε άλλο χρησιμοποιείς για να σημειώνεις τις δουλειές σου. Σβήσε όλες τις υποχρεώσεις και γράψε σε κάθε ημέρα της εβδομάδας ένα όνομα αγαπημένου σου προσώπου που θέλεις να δεις. Το «τίποτά» σου, κάν’ το «τα πάντα». Ζώσου με δύναμη και ζήσε…
Η Μαρία Ιατρίδη είναι εκπαιδευτικός, δημοσιογράφος και συγγραφέας. Κυκλοφορεί η ποιητική της συλλογή: "Χαράζοντας τα σύννεφα" από τις εκδόσεις Πνοή.
