Πέρυσι σου έδωσα την καρδιά μου. Φέτος να πάρεις τα @ρχίδια μου...

Πέρυσι σου έδωσα την καρδιά μου. Φέτος να πάρεις τα @ρχίδια μου...

Νομίζεις ότι δεν έχω; Πλανάσαι πλάνην οικτρά νεαρέ μου. 

Η ανατομία μου, ως θήλυ, όντως απέχει από τη δική σου. Αλλά εσύ είσαι γεννημένος για να δίνεις, μόνο το πενήντα της εκατό ζωής, στο δικό μου επιλεκτικό ωάριο. Ούτε την εξουσία του κράτους δεν παίρνεις με τέτοιο ποσοστό. Και κάπου εκεί μπερδεύτηκες. 

Αλλά αν εγώ δε θέλω, κανείς δε θα μου ξεχειλώσει τη μήτρα και δε θα παίρνει ανάσες από το οξυγόνο που αναπνέω. Διαφορετικά, κάθε φορά που εναπόθετες τον οργασμό σου μέσα μου, θα είχα πολλαπλή κύηση και εσύ θα έπαιρνες σαράντα πέντε διαφορετικά επιδόματα πολυτεκνίας. Σκέψου το λίγο. Εκατομμύρια σπερματοζωάρια παλεύουν για να διεισδύσουν στο ένα και μοναδικό μου μηνιαίο ωάριο. Ποιος έχει την εξουσία λοιπόν;

Κάπως έτσι μπερδεύτηκες και μεταφορικά. Θαρρούσες πως θα είμαι εκεί και φέτος, να αναμένω κάτω από ένα ηλίθιο γκι, ένα φιλί σου. Περίμενες πως το δώρο που ζήτησα από τον λευκοτρίχη άγιο, είσαι εσύ, αγκαλιά με έναν κόκκινο φιόγκο. Πίστεψες ότι έχεις κερδίσει το παιχνίδι δύναμης. Πως επειδή με είχες στο κρεβάτι σου, έχεις γκρεμίσει το κάστρο. Λάθος μικρέ μου. Τα κάστρα για να πέσουν, θέλουν στρατηγική, θέλουν γνώση, θέλουν θέληση, πάθος και αφοσίωση στο στόχο. Επέλεξα εγώ να σου δώσω το κορμί μου. Δεν το κέρδισες. Γιατί είναι το μόνο υλικό μέρος της ύπαρξής μου. Με τα άβατα τι έκανες όμως;  Μυαλό, ψυχή και σκέψη; ΤΙΠΟΤΑ. Άρα δεν γκρέμισες τίποτα.

Μια οβίδα απλά πέρασε έξω από το φρούριο και έγδαρε απαλά έναν από τους εκατομμύρια τοίχους μου. Τον άφησα έτσι για καιρό και τον κοιτούσα, φωτισμένος όπως ήταν κάθε βράδυ. Κάποιες στιγμές από τον αέρα πέσανε κάτι κομματάκια του στο έδαφος. Και κάπου εκεί αποφάσισα να τον ξαναχτίσω. Να πάρω στόκο και μυστρί και εξαφανίσω κάθε πιθανή προσπέλασή του.

Φέτος λοιπόν τα Χριστούγεννα μην αποφύγεις θείους και παλαιούς φίλους του πατέρα σου. Πήγαινε να χορτάσεις παραφουσκωμένες γαλοπούλες και γλυκά. Μα μην ξεχάσεις να τους ρωτήσεις γιατί οι γυναίκες τους, τους είναι αφοσιωμένες τα τελευταία 40 χρόνια. Μην περιμένεις να δεις πως τα μπαλάκια ανάμεσα στα πόδια τους είναι διαφορετικά από τα δικά σου. Τα αρχίδια στην καρδιά και στην ψυχή τους, όμως, απέχουν πολύ αρχιτεκτονικά απ’ ότι έχεις μάθει εσύ να κουβαλάς τόσα χρόνια τώρα. Ρώτα τους για τους άντρες παλαιάς κοπής, ρώτα τους για το πως προσεγγίζουν μια γυναίκα. Ρώτα τους για τον σεβασμό που έχουν προς το άλλο φύλο. Φρόντισε να μάθεις, πως η ευγένεια και ο σεβασμός είναι πολύ πιο ερωτικές από έναν απλά γυμνασμένο τρικέφαλο. 

Αυτές ήταν οι ευχές μου για σένα για τούτες τις γιορτές. Μαζί με αυτή την κάρτα, το κουτί περιέχει και 4 μπάλες για το δέντρο σου. Μην τις κοιτάς περίεργα. Οι δύο είναι ραγισμένες και παλαιές και οι άλλες ολοκαίνουργιες και λαμπερές. Αυτές που σίγουρα θα πετάξεις είναι οι πρώτες. Οι άλλες δύο ας στολιστούν στο δέντρο σου, να σου θυμίζουν κάθε Χριστούγεννα, πως εν τέλει πήρες τα @ρχίδια μου.