Αν μπορούσα να χαθώ στη γαλάζια θάλασσα των ματιών σου. Στο βαθύ τους ουρανό.
Αν μπορούσα να κρατήσω για λίγο τη στιγμή αιώνια στο χρόνο.
Αν μπορούσα να φιλήσω το χαμόγελό σου και να ρουφήξεις κάθε μου ανάσα.
Αν μπορούσα να σε γνωρίσω λίγο καλύτερα. Πολύ περισσότερο.
Αν το άρωμά σου έλουζε με χρυσές νότες συνέχεια το κορμί μου.
Αν το άρωμά μου γινόταν δηλητήριο που σε υπνώτιζε.
Αν ο κόσμος ήταν λίγο πιο μικρός και οι άκρες του λίγο πιο κοντά.
Ίσως να μπορούσα να σε κρατήσω λίγο παραπάνω.
Ίσως να μπορούσες να με αγγίξεις κι άλλο.
Ίσως οι στιγμές μας γινόντουσαν χρόνος. Κανονικός χρόνος. Με ροή και διάρκεια και στιγμές που θα χτίζαμε μαζί.
Αν ο έρωτας υπάρχει. Κι αν μπορούσαμε να τον ζήσουμε μαζί, θα μου χάριζες τα κομμάτια του;
Θα με αγκάλιαζες σήμερα σαν να μην υπάρχει αύριο;
Θα μου έδινες όλη την τρυφερότητα αλλά και όλο σου το άγριο πάθος;
Αν σου πω ναι, θα συνεχίσεις να με κοιτάς;
Αν ο κόσμος είναι δικός μας, τότε είμαι δική σου. Τότε είσαι δικός μου.
