Η γιορτή του Έρωτα έχει ένθερμους υποστηρικτές, ένθερμους πολέμιους κι εκείνους που την προσπερνούν αδιάφορα. Είναι γεγονός πως ο έρωτας δεν μπορεί να περιοριστεί στα στενά πλαίσια μιας ημέρας. Είναι ασυγκράτητος, παθιασμένος κι εγωκεντρικός. Λατρεύει τις λέξεις, δεν μπορεί να τον φιμώσει καμιά σιωπή και παραδίνεται άνευ όρων στο αγαπημένο χάδι. Όσοι έχουν ερωτευτεί πραγματικά μπορούν να το καταλάβουν.
Η 14 του Φλεβάρη είναι μια μέρα γιορτής, όπως όλες οι άλλες γιορτές, είναι μια ακόμα παγκόσμια μέρα, όπως τόσες άλλες παγκόσμιες μέρες μνήμης και τιμής. Για τους ερωτευμένους είναι η μέρα που ο έρωτας θα βάλει τα καλά του, θα δεχτεί ευχές και δώρα, θα υπερβάλει σε χαμόγελα, σε λόγια και σε αγκαλιές.
Ο έρωτας έχει δικαίωμα να γιορτάσει. Και οι ερωτευμένοι έχουν δικαίωμα να εκφράζουν τον έρωτά τους επίσημα και ανεπίσημα. Είναι δικαίωμά τους να αποφασίζουν το πότε, το πού και το πώς θα αφήσουν τα συναισθήματά τους αχαλίνωτα για να βρουν τον αποδέκτη τους.
Είναι, φυσικά, πολλοί εκείνοι που έχουν πλέον μια δρομολογημένη ζωή αγάπης ή συμβιβασμού. Γι’ αυτό λένε πως ο έρωτας βρίσκει την πιο αυθόρμητη και παθιασμένη έκφρασή του στα χρόνια της πρώτης νιότης. Όταν η καρδιά είναι αθώα και το κορμί ανεξερεύνητο.
Στα χρόνια της ωριμότητας η ανάγκη του έρωτα για κάποιους ξεθυμαίνει ή εγκλωβίζεται μέσα στη μοναξιά της συναισθηματικής στειρότητας. Οι στιγμές της ζωής κυλάνε χωρίς πάθος, χωρίς σπίθα, χωρίς λαχτάρα. Είναι αυτοί που απαξιώνουν τον έρωτα και την υπερβολή της έκφρασής του γιατί γνωρίζουν από πρώτο χέρι πως οι φλόγες του έχουν ημερομηνία λήξης, πως ο έρωτας περνά. Το θέμα είναι τι αφήνει πίσω του…
Στα χρόνια της ωριμότητας σε κάποιες άλλες ζωές, ο έρωτας έχει δώσει τη θέση του στην αγάπη. Τι υπέροχο αίσθημα αυτό! Όσοι ερωτεύτηκαν και γεύονται πλέον την αγάπη του έρωτά τους παρατηρούν τους ερωτευμένους με βλέμμα ζεστό και τρυφερό. Γιατί θυμούνται… Θυμούνται τις δικές τους υπερβάσεις, τις στιγμές του δικού τους έρωτα και χαμογελούν μέσα στην ασφάλεια της αγάπης.
Κι είναι κι αυτοί οι πονεμένοι, οι προδομένοι. Εκείνοι που τα σωθικά τους ματώνουν, ειδικά αυτήν τη μέρα. «Αποτάσσεσαι τον έρωτα;» «Απεταξάμην», σκέφτονται και φτύνουν λυτρωτικά στον κόρφο τους. Τον απαρνιούνται από φόβο, από πόνο και φιμώνουν όλες τους τις αισθήσεις για να μην ξεγελαστούν ξανά, για να μην πονέσουν ξανά.
Η μέρα των ερωτευμένων έχει διαφορετική επίδραση σε διαφορετικούς ανθρώπους.
Πολλοί ανάμεσά μας υπήρξαν κάποτε ερωτευμένοι. Πολλοί ανάμεσά μας θα ερωτευτούν ξανά. Και είναι πολλοί εκείνοι που είναι ήδη ερωτευμένοι. Ο έρωτας πάντα θα πλανιέται ατίθασος κι ονειροπόλος μέσα στις ανθρώπινες ζωές. Ας του χαρίσουμε μια μέρα να γιορτάσει τον θρίαμβό του!
