Μεγαλώνεις… και κάθε φορά που γυρίζεις μια ακόμα σελίδα ζωής, νιώθεις να σε βαραίνουν άνθρωποι, δυσκολίες, αποφάσεις… Κάθε χρόνο νιώθεις να είσαι λίγο πιο σοφός, λίγο πιο προσεκτικός, λίγο πιο επιλεκτικός.
Μεγαλώνεις και ξεκαθαρίζουν μέσα σου αυτά που θέλεις κι εκείνα που απορρίπτεις γιατί δεν ταιριάζουν στην αισθητική σου, στη φιλοσοφία σου, στο χαρακτήρα σου. Μεγαλώνεις και μαθαίνεις ολοένα και καλύτερα τον εαυτό σου, αποδέχεσαι τις αδυναμίες και τα λάθη σου, είσαι σε θέση να αναγνωρίσεις τα καλά σου.
Μεγαλώνεις και ξεκαθαρίζει γύρω σου η ανθρώπινη «ήρα από το στάρι». Δεν μπαίνεις πια σε διαδικασίες που σε φθείρουν, που τις βαριέσαι, που σε αφήνουν αδιάφορο. Μεγαλώνεις και δύσκολα πια αναλώνεσαι σε δοσίματα αμφίβολα, σε σχέσεις επιφανειακές, σε συμπεριφορές που υποτιμούν τη νοημοσύνη σου και αμφισβητούν την ικανότητά σου να ξεχωρίζεις την αλήθεια από το ψέμα.
Συμβιβάζεσαι επιτέλους με την παραδοχή της ανύπαρκτης τελειότητας, που στην πρώτη και δεύτερη ακόμα νιότη σου, με πείσμα αναζητούσες. Καταλαγιάζουν οι ενθουσιασμοί μέσα σου και αντικρίζεις τον κόσμο μέσα από το πρίσμα των αξιών σου, μέσα από τα μάτια των παιδιών σου και με την πεποίθηση πως δεν αλλάζουν οι άνθρωποι.
Μεγαλώνεις, αφήνοντας πάντα ένα περιθώριο για το αναπάντεχο και τις ανατροπές της ζωής. Αφήνοντας πάντα μια χαραμάδα ανοιχτή, για να τρυπώσουν μέσα της κάποιες εξαιρέσεις που θα επιβεβαιώσουν τον κανόνα, πάνω στον οποίο βαδίζουν τα χνάρια της ζωής σου.
Μεγαλώνεις … και ξημερώνει μια μέρα που τα έχεις βρει με τον εαυτό σου. Μεγάλη υπόθεση αυτό το φίλιωμα με τον ίδιο σου τον εαυτό. Είναι πολύ σημαντικό να δεις τα μούτρα σου ένα πρωί στον καθρέφτη και να μπορείς να πεις με σιγουριά «αυτός είμαι και με γουστάρω. Και γι’ αυτό που είμαι υπάρχουν εκείνοι που μ’ αγαπούν κι αυτό μου φτάνει».
Αυτή η συνειδητοποίηση, είναι η συναισθηματική σου ασπίδα.
Τα βρίσκεις με τον εαυτό σου και νιώθεις αυτάρκης, ήρεμος και ασφαλής. Κάποιοι ίσως να ερμηνεύουν αυτήν τη μοναχικότητα ως μοναξιά, αλλά συχνά - και στις ώριμες κυρίως ηλικίες - δεν είναι παρά μια άρνηση να συμβιβαστείς με συμπεριφορές που δε σου ταιριάζουν. Και με ανθρώπους που δεν μπορούν να συμπορευτούν με τη δική σου κοσμοθεωρία.
Μια τέτοια «μοναξιά» είναι μεγάλη λύτρωση, μην τη φοβάσαι. Αρκεί να νιώθεις ήσυχη τη συνείδησή σου, ασφαλή την καρδιά σου και καθαρό το μυαλό σου. Όταν αυτά τα τρία βρίσκονται σε αρμονία, τα έχεις βρει με τον εαυτό σου… Για σένα που το κατάφερες, μαγκιά σου!
