Με ρωτούν για σένα...
Ειλικρινά δεν ξέρω τι να απαντήσω.
Τι να πω...
Πώς να αντιδράσω...
Να πω ο άνθρωπος μου; Δεν μπορώ...
Μακάρι να μπορούσα να κοιτάξω κατάματα τον άλλον και να του πω την αλήθεια.
Να πω πως δε ζήσαμε δα και κάτι τόσο σημαντικό.
Πού να 'ξερα όμως πως θα γινόσουν τόσο απαραίτητος για μένα...
Κατάρα κι αυτή να μην μπορώ να ησυχάσω απ' τις σκέψεις.
Να μη με αφήνουν...
Να ξυπνάω και να κοιμάμαι με τη μορφή σου στο νου μου...
Μου λείπεις.
Μακάρι να μπορούσες να νιώσεις κι εσύ αυτό το συναίσθημα της μοναξιάς.
Μοναξιά ανεξαρτήτως από το πόσους ανθρώπους έχεις γύρω σου και σου δίνουν απλόχερα την αγάπη τους...
Νιώθω φτωχή από συναισθήματα, άδεια...
Δυστυχώς δεν είναι τίποτα αμοιβαίο... Θα ήθελα αλλά δεν είναι.
Ίσως να θυμώνω και λίγο μαζί σου γι' αυτό το μονόπλευρο του έρωτά μου.
Κάποιες φορές λέω πως θάθελα να γινόταν να μπεις στη θέση μου για λίγο. Μα πάλι μετανιώνω τον θυμό μου. Δε θα την άντεχες την παράνοια που ζω δίχως εσένα, αγάπη μου.
Όχι, δε θα άντεχες αυτό που ζω δίχως εσένα, αγάπη μου...
