Πολλές φορές αναρωτιέμαι αν υπάρχει σε ολόκληρο τον κόσμο άλλη τόση πολλή ομορφιά συσσωρευμένη σε τόση μικρή έκταση όπως σ’ αυτή τη κουκκίδα στο χάρτη που λέγεται Ελλάδα!
Παιδί μεταναστατών στη Γερμανία, θυμάμαι τα μάτια των γονιών μου να γεμίζουν δάκρυα με το που αντίκριζαν την πινακίδα που έγραφε «ΕΛΛΑΣ» και τη γαλανόλευκη να κυματίζει, όταν ήμουν παιδί.
Με φωνή τρεμάμενη, δε κουράζονταν να μας εξηγούν κάθε φορά τους συμβολισμούς της σημαίας μας και όλα τα συναισθήματα που γεννιόταν μέσα τους κάθε που την αντίκριζαν...
Σαν μικρό παιδί δε καταλάβαινα και πολλά, έμαθα όμως ν' αγαπώ αυτό το «γαλανόλευκο πανί» και να σέβομαι τα όσα κουβαλάει...
Γιορτή της σημαίας μας σήμερα και στ' αλήθεια νομίζω πως δεν υπάρχει σε όλον τον κόσμο άλλη σημαία που να συμβολίζει τόσο επακριβώς τη χώρα που αντιπροσωπεύει!
Τα χρώματά της, το μπλε του ουρανού και της θάλασσας και το λευκό των κυμάτων της, ιδανικά απεικονίζουν την μικρή αυτή δαντελωτή κουκκίδα στο χάρτη που πολλοί ζήλεψαν την ομορφιά της!
Κάθε λωρίδα της κραυγάζει «ελευθερία», έλεγε ο μπαμπάς, την πολυπόθητη ελευθερία που ξεπληρώθηκε με αίμα και θυσίες...
Σαν μεγαλύτερο παιδί του Δημοτικού, κι αργότερα του Γυμνασίου ένιωσα συγκίνηση και δέος στο μέγιστο και υπερθετικό βαθμό, όταν παρέλασα ως Σημαιοφόρος.
Τα χέρια μου έτρεμαν από τη συγκίνηση για όλα όσα αισθανόμουν ότι «κρατούσα»...
Θυμάμαι ακόμη και συγκινούμαι, πόση περηφάνια ένιωθα, όχι τόσο για τον καλό μου βαθμό, όσο για τους ήρωες προγόνους μας που πολέμησαν και θυσιάστηκαν για αξίες και ιδανικά υπερασπιζόμενοι κάθε κομμάτι του παραδείσου που λέγεται Ελλάς!
Βλέπετε, στα δικά μου σχολικά χρόνια, αφυπνίζονταν και καλλιεργούνταν ακόμη, ο πατριωτισμός στις συνειδήσεις των μαθητών!
Οι παρελάσεις δεν ήταν «πασαρέλα» και οι μαθητές γνωρίζαμε για ποιόν λόγο γινόταν!
Η ενδυμασία μας είχε το μπλε και το άσπρο της σημαίας κι ήταν απλή λιτή κι απέριττη, όπως αρμόζει σε εκδηλώσεις μνήμης και τιμής των νεκρών ενός έθνους...
Η σημαία δεν ήταν ένα πανί...ήταν σύμβολο με «ειδικό βάρος!»
Το «βάρος» του αίματος των ηρώων της Ελλάδος!
Γι' αυτό λυπάμαι που πια την κακοποιούν, την κακομεταχειρίζονται, την καίνε, τη σκίζουν και δε της δείχνουν το σεβασμό που της αξίζει!
Προφανώς γιατί δεν έμαθαν πως η «ελευθερία» τους, είναι «απ' τα κόκαλα βγαλμένη των Ελλήνων τα ιερά...»
Αυτό που θα ήθελα είναι λίγο παραπάνω σεβασμός σ’ αυτό το «πανί» και σε όσα πρεσβεύει…
Θα ήθελα να ξαναβάλουν το «όχι» στο λεξιλόγιό τους, αυτοί που κρατούν τη μοίρα αυτού του τόπου στα χέρια τους.
Θα ήθελα να νιώθω (μόνο) περήφανη που γεννήθηκα Ελληνίδα!
