Όλοι εσείς, οι καθώς πρέπει, που έχετε μάθει να παίζετε με ανθρώπους και συναισθήματα...
Εσείς που στη ζωή σας έχετε κάνει άπειρα λάθη και ποτέ δε δεχτήκατε κριτική.
Στην τελική καλά κάνατε, μη σηκώνετε το δάχτυλο όμως να δείξετε και να κρίνετε κάποιον.
Ίσως η ζωή σας να μην ήρθε όπως τα περιμένατε, έως ένα σημείο.
Γιατί μετά ερχόμαστε αντιμέτωποι με τις επιλογές μας, δε μας φταίνε πάντα οι γύρω μας.
Δεν έχουμε το δικαίωμα να κρίνουμε τον καθένα, γιατί πολύ απλά όλοι είμαστε διαφορετικοί.
Σε κάθε ιστορία υπάρχει ο καλός και ο κακός και πάντα θα υπάρχουν δυο πλευρές.
Δεν είσαι υποχρεωμένος, λοιπόν, ούτε να τις ξέρεις, ούτε να δικάζεις, μα πάνω από όλα ούτε ν' ακούς.
Γιατί άνθρωπέ μου καλέ, αν δεν μπορείς να το κλείσεις το στόμα σου, μην ανοίξεις τα αυτιά σου.
Μην εκμεταλλεύεσαι έναν άνθρωπο σε μια στιγμή αδυναμίας, που σε έχει ανάγκη και μετά τον διαπομπεύεις ανελέητα.
Πριν κρίνεις, λοιπόν, κοίτα λίγο τη ζωή σου, αγάπησε ακόμη και τα λάθη σου, μα πάνω από όλα αγάπησε τον εαυτό σου.
Δε σου αξίζει αυτός ο βούρκος που κυλάς την ψυχή σου, μη σπαταλάς τη μικρή ζωή σου έτσι...
Μάθε να αγαπάς αλλά καν' το σωστά το ρημάδι.
Όταν συμπαθείς κάποιον δείξ' το, όταν αγαπάς κάν' το όπως πρέπει. Όταν κάτι σε πληγώνει φύγε. Μην πληγώνεις όμως εσύ όποιον έρχεται να σε αγκαλιάσει, γιατί σύντομα θα δεις μια άδεια αγκαλιά και ανθρώπους γύρω σου ίδιους με εσένα.....και τότε ναι, θα είναι αργά να βγεις από τον λαβύρινθο που εσύ ο ίδιος έφτιαξες!
