Άκου να δεις φίλε μου. Σήμερα δε θα σου μιλήσω για ζευγάρια και ανεκπλήρωτους έρωτες. Μήτε για πόνους και εσωτερικές παθιασμένες σχέσεις.
Σήμερα θα σου πω για σένα. Για σένα και τα όνειρά σου. Για να σκεφτείς τώρα που κάπως μεγάλωσες, ποια έχεις πραγματοποιήσει και ποια όχι. Και τι άλλα έχεις κατά νου; Αισθάνεσαι ολοκληρωμένος; Είσαι γεμάτος την ώρα που ξαπλώνεις; Τι φοβάσαι πριν κοιμηθείς; Και ποια είναι η σκέψη σου όταν θα ξυπνήσεις;
Πόσες φορές σκέφτηκα κάποιον όταν ξύπνησα εκτός από εμένα την ίδια ξέρεις; Πολλές. Πόσες φορές έπεσα με δακρυσμένα μάτια στο μαξιλάρι γιατί φοβόμουν για κάποιον; Ακόμα πιο πολλές.
Κι εγώ, πού είμαι μέσα σε όλο αυτό; Αν δε σκέφτομαι εμένα δε θα με σκεφτείς κανείς. Γιατί αν δε σκέφτομαι εμένα δε θα εξελιχθώ σε τίποτα. Κι αν δεν εξελιχθώ δε θα βλέπω τα πράγματα αλλιώς. Κι αυτό όλο είναι ένας φαύλος κύκλος που δε βοηθά κανέναν μας.
Ξοδεύεις ώρες για το δώρο του στη γιορτή του. Πόσες φορές αγχώθηκες γι’ αυτό που θα ψωνίσεις σε σένα; Πόσο στεναχωρήθηκες που δε σου πέτυχε το φαγητό που μαγείρεψες για σένα. Κανενός η ύπαρξη δεν έχει μεγαλύτερη αξία από τη δική σου. Όταν αυτό θα γίνει βίωμά σου και τρόπος ζωής, μόνο τότε θα αξίζεις να σε αγαπήσουν. Και κυρίως γιατί δε θα το έχεις κάνει για κανέναν. Μα για σένα και μόνο.
Γιατί αν το καλοσκεφτείς, εκτός από μερικές σπάνιες πανέμορφες εξαιρέσεις, οι άντρες ή αντίστοιχα οι γυναίκες της ζωής μας, δεν είναι άλλο από ένα φαγητό. Το βλέπεις και σου ανοίγει η όρεξη. Μετά το γεύεσαι και το απολαμβάνεις. Μόλις κατέβει στο στομάχι, νιώθεις ολοκλήρωση. Μόλις χορτάσεις σπρώχνεις το πιάτο μακριά. Και σιγά σιγά απλά το αφοδεύεις. Και περιμένεις απλά μέχρι να ξαναπεινάσεις. Και θυμήσου, πως σπάνια θες το ίδιο πιάτο και δεύτερη μέρα.
Από λοιπόν γίνεις τα σκ@τά κάποιου, προσπάθησε έχεις πιστέψει εσύ πως δεν τ’ αξίζεις. Ίσως τότε το δει κι ο άλλος.
