Η Χαρούλα μας, το αποφάσισε. Έπειτα από μισόν αιώνα ανεκτίμητης προσφοράς στον πολιτισμό μας, έκρινε ότι η στράτα της δεν πάει παραπέρα και μ’ ένα «ΦΕΥΓΩ», έβαλε μόνη της τους τίτλους τέλους σε μιαν ολόλαμπρη και γεμάτη φως καριέρα.
Πλέον, ήλθε η ώρα του απολογισμού. Σκόρπια όλα τα βινύλιά της στο πάτωμα -είμαστε της παλιάς τεχνολογίας, τι να κάνουμε;-, προς άγραν αναζήτησης μόλις 40 τραγουδιών, με τα οποία την αγαπήσαμε.
Άντε τώρα να διαλέξεις, μέσα σε εκατοντάδες θησαυρών. Σίγουρα πολλά θ’ αδικήσεις, αφήνοντάς τα απέξω. Στο σημερινό πρώτο μέρος, θα διαβάσετε τα χρονολογικά πρώτα 20, από το 1970 ως το 1988. Πάμε κι ο Θεός βοηθός…
«Όταν πίνει μια γυναίκα»: Ένα τόσο «βαρύ» τραγούδι για ένα κορίτσι 20 ετών; Κι όμως, αυτή ήταν η πρώτη ηχογράφηση, αλλά και η πρώτη μεγάλη επιτυχία της, σ’ ένα 45άρι του 1970, γραμμένη από τους αείμνηστους Βασίλη Βασιλειάδη και Πυθαγόρα. Η εκ νέου ερμηνεία της το 1975, έμεινε ιστορική.
«Ο Μαρμαρωμένος Βασιλιάς»: Ένα εκ των τριών τραγουδιών της συμμετοχής της στη θρυλική «Μικρά Ασία» του Απόστολου Καλδάρα και του Πυθαγόρα, τον Οκτώβριο του 1972. Ο δίσκος που την έκανε γνωστή στο πανελλήνιο.
«Καμπάνα του εσπερινού»: Από τον αριστουργηματικό «Βυζαντινό εσπερινό» των Απόστολου Καλδάρα και Λευτέρη Παπαδόπουλου, το Σεπτέμβριο του 1973. Συμμετείχε με τέσσερα τραγούδια, το ένα καλύτερο από το άλλο.
«Ποιος το ξέρει»: Μουσική και στίχοι -λογοκριμένοι- Μάνος Λοϊζος, από τη συμμετοχή της στο δίσκο «Καλημέρα ήλιε» (Νοέμβριος 1973), που έγραψε ο συνθέτης πάνω σε στίχους του Δημήτρη Χριστοδούλου. Μαζί της, οι πρωτοεμφανιζόμενοι Κώστας Σμοκοβίτης και Αλέκα Αλιμπέρτη.
«Οδός Αριστοτέλους»: Από τα πιο εμβληματικά τραγούδια της καριέρας της, γραμμένο από το Γιάννη Σπανό και το Λευτέρη Παπαδόπουλο. Αρχικώς, προοριζόταν για το Γιάννη Πάριο, ο οποίος μαζί με το Γιάννη Καλατζή αποτέλεσαν την ερμηνευτική «τριάδα» του ομότιτλου άλμπουμ (Δεκέμβριος 1974). Κατόπιν επιμονής του στιχουργού το ηχογράφησε η Χαρούλα και τα υπόλοιπα είναι ιστορία.
«Δημητρούλα μου»: Τραγούδι που αποτέλεσε το εφαλτήριο για το κύμα αναβίωσης του παλιού -κι εν πολλοίς ξεχασμένου- λαϊκού είδους των πρώτων δεκαετιών του 20ού αιώνα. Παράλληλα, εκείνο που την καθιέρωσε ως «το κορίτσι με τα ζήλια». Από το πρώτο -και με πωλήσεις άνω των 50.000 αντιτύπων- προσωπικό δίσκο της, με τίτλο «12 λαϊκά τραγούδια» (Απρίλιος 1975).
«Κίτρινη πόλη»: Μοναδική ερμηνεία, σε μια μελαγχολική μπαλάντα του Γιάννη Σπανού, με στίχους που έγραψε ο Λευτέρης Παπαδόπουλος για τη μετέπειτα σύζυγό του Ράια Μουζενίδου. Περιλήφθηκε στο δεύτερο προσωπικό άλμπουμ της «Χάρις Αλεξίου /2» (Απρίλιος 1976).
«Όλες του κόσμου οι Κυριακές»: Από το αριστουργηματικό διπλό άλμπουμ της «24 τραγούδια» (στην πραγματικότητα 25), που κυκλοφόρησε το Νοέμβριο του 1977, με πωλήσεις άνω των 100.000 αντιτύπων. Ο Λευτέρης Παπαδόπουλος γράφει ακόμα μια φορά εμπνεόμενος από τη γυναίκα του και ο Χρήστος Νικολόπουλος στολίζει τα λόγια με νότες.
«Τι γλυκό να σ’ αγαπούν»: Από τον ίδιο δίσκο, ένα τραγούδι «κεντημένο σταυροβελονιά» από το Γιώργο Ζαμπέτα και το Λευτέρη Παπαδόπουλο.
«Όλα σε θυμίζουν»: Τραγούδι του Μάνου Λοϊζου και του Μανώλη Ρασούλη που ουδείς πίστευε, αλλά έμελλε να γίνει από τα «σήματα κατατεθέντα» στην καριέρα της Αλεξίου. Από «Τα τραγούδια της Χαρούλας», Ιούνιος 1979.
«Σε πέντε ώρες ξημερώνει Κυριακή»: Ένα «στακάτο» ζεϊμπέκικο του Λοϊζου, με λόγια-μαχαιριές του Πυθαγόρα, από το ίδιο άλμπουμ.
«Ξημερώνει»: Υπέροχη λαϊκή μπαλάντα, από το ομότιτλο άλμπουμ της σε μουσική Αντώνη Βαρδή, που κυκλοφόρησε τον Ιούνιο του 1980, με πωλήσεις άνω των 50.000 αντιτύπων. Είναι η πρώτη φορά που η Χαρούλα ηχογραφεί ένα τραγούδι με δικούς της στίχους.
«Φεύγω»: Άλλο ένα «εμβληματικό» τραγούδι της καριέρας της, από τον ίδιο δίσκο, με στίχους που έγραψε από κοινού με το Βαρδή.
«Ζήλεια μου»: Χορεύτηκε, χορεύεται και θα χορεύεται όσο υπάρχει Ελλάδα. Από τις πιο «αλέγκρο» στιγμές της, σε μουσική Χρήστου Νικολόπουλου και στίχους Μανώλη Ρασούλη, από το «χρυσό» σε πωλήσεις άλμπουμ της «Η ζωή μου κύκλους κάνει» (Απρίλιος 1982).
«Τώρα κι εγώ θα ζήσω»: Συγκλονιστική ερμηνεία, με το ρυάκι να γίνεται χείμαρρος και τα εκπληκτικά γυρίσματα της φωνής της στον «αμανέ», λίγο πριν το φινάλε. Των Χρήστου Νικολόπουλου και Γιάννη Πάριου, από τον εμπορικά χρυσό δίσκο «Εμφύλιος έρωτας» (Δεκέμβριος 1984).
«Η διαθήκη»: Ένα από τα ωραιότερα ζεϊμπέκικα της καριέρας της, γραμμένο από το Χρήστο Νικολόπουλο και το Μάνο Ελευθερίου, από το ίδιο άλμπουμ.
«Η μπαλάντα της Ιφιγένειας»: Αυτοβιογραφικό τραγούδι, που έγραψε η Χαρούλα το 1978, μόλις έχασε τη μητέρα της, Ιφιγένεια. Το ηχογράφησε έξι χρόνια μετά, στον προαναφερθέντα δίσκο.
«Μια ζωή μέσα στους δρόμους»: Άλλη μια «δυνατή» ζεϊμπεκιά στο ρεπερτόριό της, από τον Τάκη Σούκα και το Βασίλη Παπαδόπουλο, μέσα από τη συμμετοχή της στο άλμπουμ του αείμνηστου αδελφού της Γιώργου Σαρρή «Η αγάπη είναι το θέμα» (Απρίλιος 1985).
«Η αγάπη είναι ζάλη»: Το τραγούδι που «απογείωσε» εμπορικά το ομότιτλο άλμπουμ που της έγραψε ο Θάνος Μικρούτσικος, τον Απρίλιο του 1986. Οι στίχοι είναι του Ανδρέα Μικρούτσικου.
«Αγάπησέ με»: Υπέροχη λαϊκή καντάδα, από το δίσκο «Η νύχτα θέλει έρωτα» που έγραψαν για τη φωνή της ο Χρήστος Νικολόπουλος και ο Λευτέρης Παπαδόπουλος το Μάιο του 1988.
Συνεχίζεται...
