Πάει κι αυτός ο χρόνος μάτια μου.
Αδειάζει το φορτίο του.
Κλειδώνει το χθες μέσα στη θολή του ανάμνηση.
Αδύναμος πια να σου κλειδώσει το βλέμμα
ένας αριθμός γίνεται
μια ακόμη διαδρομή χαραγμένη στο δέρμα
χαραγμένη στην ψυχή.
Όχι μη λυπάσαι, ηρέμησε.
Μη ξοδεύεις ανάσες στο παράπονο
του ματωμένου ορίζοντα.
Μέλωσε με φιλιά την καινούρια χρονιά
στεφάνωσε την αρχή της
νιώσε την αγάπη που κυριαρχεί.
Το όνειρο δεν πρέπει να χαθεί
είναι αυτό που θα μας κρατήσει.
Σφίξε με πάνω σου.
Κράτησε αναμμένα τα φώτα της καρδιάς.
Τίποτα δεν πάει χαμένο από τη σπορά της αγάπης.
Πάνω σ’ ένα δάκρυ παραδομένο
στην αγκαλιά του «εμείς»
κοίτα, πως φεγγοβολά ο ουρανός.
Δείχνει αποφασισμένος να νικήσει.
Της προσμονής χαμόγελα ζεστά
θα ανάψουν τα πυροτεχνήματα
ξενύχτια αγάπης και βλέμματα φλογερά
να λάμπουν άσβεστα δίπλα στ’ αστέρια.
Εκεί μας πάνε...
Εκεί που όλα είναι ζωή θα βρεθούμε ξανά.
Ησύχασε, μέρεψε.
Έχει και το άγνωστο τη μαγεία του.
« Ελπιδοφόρα, ευλογημένη και Καλή Χρονιά.!»
