Σε κάθε κορίτσι να φέρεστε όπως θα ήθελες να φερθούν στις αδερφές σου.
Να λες πράγματα που δεν πληγώνουν, να μην προσβάλεις κανέναν.
Αν νιώσεις πως πιέζεσαι να φεύγεις. Αν δεν καταλάβει μην γυρίσεις πίσω.
Όμως τα σκληρά λόγια μοιράσου τα με τον εαυτό σου.
Τα λάθη σε κάθε σχέση λένε πως είναι ισόμερα.
Τα λάθη ξεκινάνε από εκείνον που θεωρούμαι πιο δυνατό,
και κάθε κορίτσι πιστεύει πως το δικό της αγόρι είναι ήρωας.
Είστε όμορφα αγόρια, μην το εκμεταλλευτείτε.
Μην παίξετε με τα αισθήματα των κοριτσιών, μην γελάσετε μην κοροϊδέψετε.
Όσο ένα κορίτσι βρίσκεται δίπλα σας είστε υπεύθυνοι για εκείνοι.
Το νου σας παιδιά μου…. σκεφτείτε μόνο πως θα νιώσω αν η κόρη μου μπει στο σπίτι,
με κλαμένα μάτια και σημάδια στο πρόσωπο.
Σκεφτείτε αν κάποιος τολμήσει να χτυπήσει αδερφή μάνα παιδί.
Σκεφτείτε πως όλοι οι γονείς θέλουν να ακούσουν το κλειδί στη πόρτα, και το παιδί τους είτε αγόρι είτε κορίτσι, να πει γελώντας….
-Μα γιατί έμεινες ξύπνια βρε μάνα. Αφού σου είπα θα αργήσω λίγο.
Πέρασα πολύ όμορφα. Πάμε για ύπνο τώρα και τα λέμε το πρωί.
ΥΓ.
Λόγια που ειπώθηκαν πριν πολλά χρόνια. Κάθε μέρα και μια φράση.
Τώρα περήφανη γιαγιά, βλέπω λεβέντες και λεβέντισσες με δικές τους οικογένειες.
Σκεφτείτε πως όλα ξεκινάνε μέσα στο σπίτι. Το εξωτερικό περιβάλλον βάζει λιθαράκια,
που πολλές φορές δεν είναι σταθερά. Το οικογενειακό περιβάλλον, βάζει τους ρούκουνες κάθε σπιτιού, τα θεμέλια για να στέκεται μια ζωή χωρίς τριγμούς.
Πολλά τα ονόματα, πολλές οι ταφόπλακες που κάλυψαν νεανικά σώματα, που έκρυψαν απ’ τον ήλιο κοριτσίστικα χαμόγελα. Κάθε σπίτι μια κοινωνία, η ευθύνη βαραίνει. Μητέρες, μάνες, και αυτός ο πόλεμος δυστυχώς είναι δικός μας. Κανείς δεν θα προστατεύσει τα παιδιά μας. Μόνο εμείς, τα λόγια μας, η αφύπνιση μας.
