Τις καλύτερες ιστορίες που έχεις να διηγείσαι, πάω στοίχημα ότι τις έχεις ζήσει με τους φίλους σου. Και είναι πραγματικά στοίχημα ζωής να καταφέρεις όχι μόνο να βρεις αληθινούς φίλους, αλλά και να τους κρατήσεις στη ζωή σου.
Κόρη στρατιωτικού, γύρισα «όλη» την Ελλάδα ως παιδί. Έκανα πολύ εύκολα φιλίες παντού και πάντα. Όμως οι συνεχείς μεταθέσεις και αποστάσεις ποτέ δε βοηθούν. Εκτός αν υπάρχει αγάπη. Πολλή αγάπη. Και μια τέτοια χημεία που κοντεύεις να πιστέψεις σε προηγούμενες ζωές. Γι’ αυτό πάντως που είμαι σίγουρη και πράγματι υπάρχει, είναι ότι οι φίλοι που πάλεψα να κρατήσω, είναι όλη μου η ζωή. Υπάρχουν πάντα και παντού για σένα και φυσικά υπάρχεις πάντα και παντού για εκείνους, σε όποιο σημείο του χάρτη και αν βρίσκονται.
Φίλοι που μπορεί να γράφατε μαζί ορθογραφία στο Δημοτικό και να πηγαίνατε κρυφά στην τσουλήθρα του διπλανού παιδικού σταθμού. Φίλοι που μπορεί να κάνατε μαζί καταλήψεις στο Γυμνάσιο ή να κλαίγατε μαζί τους για τον «έρωτα της ζωής σας» στο Λύκειο. Φίλοι που μπορεί να τους γνώρισες στις σπουδές σου και δεν κατάφεραν να ξεφύγουν από τα γουρλωμένα σου μάτια, όταν μια μέρα ρώτησες 16 φορές: «Τι έχεις;», βλέποντας τους λυπημένους. Αλλά και φίλοι που μπορεί πολύ πιο μεγάλος να γνώρισες τυχαία σε ένα μάθημα Αγγλικών για ενήλικες και παρά το κακό σου χιούμορ να έκαναν πολλές προσπάθειες να σε γνωρίσουν πραγματικά και πλέον να είναι κομμάτι σου.
«Να σε γνωρίσουν πραγματικά». Αυτή είναι η φράση κλειδί. Πέρασα τις προάλλες ένα πολύ όμορφο βράδυ με τον αδερφό μου και την παρέα του. Παρέα που από… μωρά είναι μαζί. Και φαινόταν στις πιο μικρές τους κινήσεις πόσο καλά γνώριζαν ο ένας τον άλλο. Τους θαύμασα, τους «ζήλεψα». Γιατί είχαν την τύχη να μην τους χωρίσει καμία περίσταση της ζωής από τα σχολικά χρόνια, που είναι και από τα πιο σημαντικά στη ζωή του ανθρώπου. Και τους εύχομαι μέσα από την καρδιά μου να είναι πάντα τόσο αγαπημένοι. Η λέξη φιλία άλλωστε προέρχεται από το αρχαίο ρήμα: «φιλώ», που σημαίνει: «αγαπώ». Και μπορεί να φαίνεται αυτονόητο για μια φιλία, αλλά δεν είναι. Πολύ δύσκολα συναντάς πραγματική αγάπη. Κι όταν τη συναντήσεις, δεν την αφήνεις να χαθεί. Βαδίζετε μαζί, χέρι-χέρι και κανένας δρόμος πια δε φαντάζει επικίνδυνος. Μόνο μακρινός. Γιατί μακρινά θα είναι τα «ταξίδια» που θα κάνετε μαζί. Και κάθε μέρα, κάθε λεπτό, θα γνωρίζετε όλο και καλύτερα ο ένας τον άλλο…
Ποτέ δεν είναι αργά όμως να επιτρέψουμε σε κάποιον άνθρωπο να μας γνωρίσει βαθιά. Ακόμη και τώρα που είμαστε πιο μεγάλοι. Ποτέ δεν είναι αργά να κλάψουμε από τα γέλια μαζί του ή και να κλάψουμε μπροστά του σε μια δύσκολα κατάσταση. Να κάνουμε μαζί μία τρέλα ή ένα πολύ μακρινό ταξίδι. Να του εκμυστηρευτούμε τον πιο μεγάλο φόβο μας ή και την πιο μεγάλη επιθυμία μας. Να κάνουμε μαζί μια σκανταλιά ή μια κοπάνα από τη δουλειά…
Θέλουν πολλή δουλειά οι ανθρώπινες σχέσεις. Ναι, είναι δύσκολο να ευοδωθούν, αλλά όχι ακατόρθωτο. Αρκεί να αφήνεις πού και πού ανοιχτή την πόρτα σου. Δε θα σε κλέψουν, μην ανησυχείς. Θα κάτσετε μαζί στο σαλόνι και θα δείτε μια αγαπημένη ταινία. Και θα φτιάξετε μαζί και τη δικιά σας ταινία. Μόνο που αυτή θα είναι πραγματική. Θα είναι η δικιά σας αληθινή ιστορία που θα έχετε να διηγείστε…
Η Μαρία Ιατρίδη είναι εκπαιδευτικός, δημοσιογράφος και συγγραφέας. Κυκλοφορεί η ποιητική της συλλογή: "Χαράζοντας τα σύννεφα" από τις εκδόσεις Πνοή.
