Είναι κι αυτές οι στιγμές μοναξιάς, που ακόμα και με τις σκέψεις σου πλήττεις. Θέλεις να ονειρευτείς μέσα στην απέραντη ησυχία και χάνεσαι στο πουθενά.
Επικρατεί μια αναστάτωση στα μέσα σου και σε οδηγεί στο τι έκανες λάθος και τι σωστό. Αμφιβολίες γι' αυτά που δεν έκανες και γι' αυτά που δεν είπες. Χιλιάδες τα πρέπει σ' όλο αυτό το πέρασμα των χρόνων που έζησες μέσα στην μοναξιά σου. Χιλιάδες και τα αν. Αν δεν έπρεπε να κάνεις αυτό που πρέπει....
Βαδίζει ο νους στις σκέψεις του και στα λόγια μιας ολόκληρης ζωής και σε οδηγεί στο βαθύ βυθό του. Ακατανόητα τα όσα έζησες. Ανεξήγητα με χιλιάδες ερωτήματα. Η καρδιά σου αντιστέκεται σε μια παραφροσύνη που σε βγάζει σε άγνωστα μέρη. Το πουθενά, σου αρκεί. Μέσα στο αδιέξοδο της μοναξιάς σου, περνά σαν ταινία η ζωή σου. Φωτογραφίζεις με τον φακό της ψυχής σου τ' άσχημα και τα ωραία.
Στιγμές... στιγμές. Κάποια λεπτά που γέλασες, κάποιες ώρες που έκλαψες, καποιες μέρες που μίλησες, που φώναξες, κάποια χρόνια που δεν είπες τίποτα. Κι' όμως μένεις σ' αυτά που δέχτηκες και σε πόνεσαν, σ' αυτά που δεν έκανες και σ' αυτά που πια είναι αργά.
