Θα με συγχωρέσεις;
Θα με συγχωρέσεις για όλες εκείνες τις φορές που όλα πήγαιναν καλά στη ζωή μου και Σε ξεχνούσα;
Θα με συγχωρέσεις;
Θα με συγχωρέσεις που όταν απελπίστηκα, τότε μόνο,Σε θυμήθηκα και Σου ζήτησα βοήθεια στις προσευχές μου;
Θα με συγχωρέσεις;
Θα με συγχωρέσεις που ενώ Εσύ με αγαπάς εγώ αποφεύγω να μιλώ για Σένα επειδή λίγο-λίγο αυτός που πιστεύει, αυτός που Σε ασπάζεται θεωρήθηκε ένας ευκολόπιστος, ένας -κατωτέρου επιπέδου- μοιρολάτρης ανθρωπάκος;
Θα με συγχωρέσεις που φοβήθηκα μη θεωρηθώ αυτός ο ανθρωπάκος;
Θα με συγχωρέσεις που ξέχασα πως μόνο ένας Άνθρωπος με "Α" κεφαλαίο θα ήταν ικανός να βροντοφωνάξει υπερήφανα την πίστη του;
Θα με συγχωρέσεις για όλες εκείνες τις φορές που ο εγωϊσμός υπερτερούσε; Που η αλαζονεία τύφλωνε και η αγάπη συρρικνώθηκε;
Θα με συγχωρέσεις που υπήρξαν φορές που, ενώ θα έπρεπε να σωπάσω, εγώ πλήγωσα, τσάκισα με τη γλώσσα μου;
Που δεν αγάπησα αρκετά αλλήλους όπως δίδαξες;
Θα με συγχωρέσεις για κάθε φορά που βαρυγκώμησα για κάτι απλό, για έναν απλό προβληματισμό, ξεχνώντας τι πέρασες Εσύ, αδιαμαρτύρητα, για μένα;
Που παραμέρησα τον Γολγοθά Σου, το αγκάθινο στεφάνι Σου, το αίμα Σου και Τον Σταυρό Σου;
Θα με συγχωρέσεις, εμένα τον άνθρωπο, που ενώ φτιάχτηκα κατ΄εικόνα και ομοίωσή Σου δεν απλώνω το χέρι μου να Σε φτάσω;
Θα με συγχωρέσεις.
Το ξέρω γιατί Εσύ δίδαξες την αγάπη.
Είσαι η ίδια η αγάπη.
Εγώ όμως πότε θα καταλάβω, Χριστέ μου, ότι είσαι η μόνη μου ελπίδα;
