Απόσωσαν οι αναβολές...
Στο εδώ και τώρα η σκέψη.
Στο εδώ και τώρα η ψυχή.
Στο εδώ και τώρα η στιγμή, μελοποιεί τη ζωή, ξορκίζοντας τα φαντάσματα του χθες και τις προσδοκίες του αύριο.
Είμαι εδώ….
Υπάρχω, αναπνέω, αισθάνομαι, αγαπώ, χαμογελώ, στο τώρα.
Εστιάζω σ’ αυτά που μου συμβαίνουν και τα φωτίζω, τα χρωματίζω, τ’ απολαμβάνω. Εύκολα ή δύσκολα, όλα ζωή. που καλούμαι να δαμάσω.
Πλάθω τη στιγμή, της δίνω νόημα και αφήνομαι να εισχωρήσει μέσα μου.
Δεν τη σπαταλώ, όχι, ούτε την απαξιώνω. Συντονίζομαι μαζί της.
Δεν αναζητώ το θαυμαστό. Η ζωή είναι ένα θαύμα από μόνη της.
Άγνωστα όλα και απρόβλεπτα, τα σχέδια περισσεύουν στο τώρα.
Τα δεδομένα καταρρέουν, τα ρολόγια τρέχουν και οι άνθρωποι αλλάζουν.
Στο μετά δε θα είμαστε ίδιοι.
Ακόμα και στην επόμενη ανάσα δε θα είμαστε ίδιοι.
Ξεμακραίνει η ζωή… Γλιστράει σαν την άμμο από την παλάμη μας.
Ανάσες είμαστε…
Ακροβάτες μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας, ύπαρξης και ανυπαρξίας.
Στιγμές είμαστε…
Φωτιά, αέρας και πάγος. Συντριβή και λύτρωση.
Μια συνέπεια και μια αλήθεια.
Θέλω…
Θέλεις...
Μαζί.
Μαζί στο τώρα, ο αντίλαλος της υπαρξιακής μας διάστασης.
Τώρα στο μαζί, η ατέρμονη αίσθηση πληρότητας, άρρητα συνδεδεμένη με μια πολύτιμη διεκδίκηση.
Στο εδώ και τώρα κατοικεί ψυχή…
