Έρωτας είναι, το πιο αδιανόητα δυνατό συναίσθημα, με εξωπραγματικές και μαγικές ικανότητες, αφού σε κάνει να «πετάς» στα σύννεφα χωρίς να σε νοιάζει κανείς και τίποτα, τη μια στιγμή και σε γκρεμοτσακίζει την επόμενη!
Όταν σου συμβεί, δεν σε αναγνωρίζεις! Αποκτάς αυτόματα, επιλεκτική όραση, ακοή και μνήμη!
Τα βλέπεις όλα φανταστικά και όμορφα, χωρίς καμιά ατέλεια πάνω στον εκλεκτό της καρδιάς σου...
Δεν ακούς τι λένε οι γύρω σου και το μόνο που σε νοιάζει είναι «μια στιγμή ακόμη μαζί του», έστω κι αν είστε μέρα νύχτα μαζί!
Οι πεταλούδες που στήνουν τρελό χορό στο στομάχι σου, κάθε που τον βλέπεις να σε πλησιάζει κι εκείνο το «γραφικά χαζό χαμόγελο» που ζωγραφίζεται στο πρόσωπό σου όταν μιλάς γι’ αυτόν, αυτό είναι έρωτας!
Ο κόμπος που σφίγγει την καρδιά σου, όταν σε αγνοεί...
Η μόνιμα κολλημένη σκέψη σου στο ίδιο πρόσωπο. Τα όνειρα που «βλέπεις», με τα μάτια ανοιχτά!
Η τόλμη να καταργήσεις όλες τις άμυνές σου και ν’ αφεθείς να σε παρασύρει η δίνη του, χωρίς να σε νοιάζει!
Το ρίσκο ν’ αραδιάσεις τα «θέλω σου» στα πόδια του και να μη σε νοιάζει κι αν τα ποδοπατήσει…
Η τρέλα που σε κάνει να νιώθεις ότι είσαι στον παράδεισο και στην κόλαση, την επόμενη στιγμή!
Το τρέμουλο στα γόνατά σου, το σκίρτημα στην καρδιά σου, το αγκάθι της ζήλιας που σε τσιμπάει, τα μουσκεμένα απ’ τα δάκρυα μαξιλάρια μετά από καυγά, η μυρωδιά απ’ τα ιδρωμένα κορμιά που παραδίνονται σε μια μάχη χωρίς νικητές και νικημένους αποτυπωμένη στα σεντόνια…
Αυτό είναι έρωτας!
Το πιο Ασυμβίβαστο κι Ασυγκράτητο συναίσθημα που όταν σε κυριεύσει σε παρασύρει σαν ποτάμι ορμητικό!
Διεκδικεί τη κάθε ανάσα σου και την έχει! Χωρίς όρους!
Υπάρχει, στη κάθε σκέψη σου, στη κάθε επιθυμία, στο κάθε όνειρό σου…
Δεν αντέχει να σε μοιράζεται, και δεν ανέχεται τη μετριότητα σε καμιά στιγμή του!
Κι όταν τον κυριεύσει η ζήλια, γίνεται λεπίδα που κόβει βαθιά…
Πληγώνει όταν δεν είναι αμοιβαίος... Πονάει, όταν μείνει ανεκπλήρωτος...
Χρώμα του, το κόκκινο, το πιο βαθύ! Του αίματος.
Μυρωδιά του, το άρωμα του πάθους, που σαν το ρουφήξεις, καταγράφεται μέσα σου για πάντα…
Φιγούρα του, εκείνη η σκοτεινή σκιά στον τοίχο που αποκτάει πάντα τη μορφή που ποτέ δεν αγκάλιασες, παρά μόνο στα όνειρά σου, αν καταντήσει απωθημένο...
Αυτό είναι έρωτας! Μη τον αδικείς κι ονομάζεις έρωτα κάθε ενθουσιαμό...
Αν δε κόβονται τα πόδια σου μόνο που τον βλέπεις…
Αν δε τρελαίνεσαι μόνο που τον σκέφτεσαι…
Αν μπορείς κι ελέγχεις τον εαυτό σου και σκέφτεσαι λογικά…
Άστο! Μη το βαφτίζεις έρωτα… Δεν είναι!
Τον έρωτα δεν μπορείς να τον βάλεις σε καλούπια!
Αν μπορέσεις, τότε, δεν είναι έρωτας, καρδιά μου...
