Δεν την παλεύω, αφού!!
Μα τι να πω; Και πήγαμε τις διακοπές μας. Και περάσαμε ωραία. Και γεμίσαμε μπαταρίες. Και όλα καλά, αλλά έλα που γύρισα στην πόλη και στη βαβούρα της. Στη δουλειά, στις υποχρεώσεις, στα τηλέφωνα που δε σταματούν να χτυπούν λες και με «μυρίστηκαν» ότι επέστρεψα. Και η ξεκούραση κι η ηρεμία που κέρδισα από τις τρεις βδομάδες, που έλειψα, εξανεμίστηκαν μέσα σε λίγες ώρες.
Μη νομίζεις ότι γκρινιάζω, απλώς εκθέτω τις σκέψεις που, από Δευτέρα που επέστρεψα, στριφογυρνούν στο μυαλό μου. Αναπολώ τα ωραία πρωινά στο μπαλκόνι, με πρωινό και καφεδάκι, με δροσερό αεράκι και με μια θέα να σου κόβει την ανάσα. Τις παρέες και τα γέλια μας μέχρι αργά το βράδυ. Τις βόλτες. Τις μονοήμερες εκδρομές. Τα παγωτά, τις κρέπες (γλυκές εννοείται), τα κιλά… εμμ γκουχ γκουχ.
Γύρισα όμως γιατί έπρεπε και γιατί τέλος πάντων οι διακοπές δεν κρατούν για πάντα. Αλλιώς πώς θα είχα κάτι να σκέφτομαι και να περιμένω; Είναι και οι αργίες. Μην ξεχνάμε τις πολυπόθητες αργίες που μας προσφέρουν, ενίοτε, τριήμερα ή έστω μια παύση, ένα διάλειμμα από την καθημερινότητα. Αλήθεια, πότε είναι η επόμενη;
Μισό, θα σου πω. Η επόμενη αργία για εμάς εδώ στη Θεσσαλονίκη είναι η 26η Οκτωβρίου η οποία βλέπω «πέφτει» Παρασκευή αλλά δυστυχώς η 28η Κυριακή!! Πάει κι αυτή η προοπτική για 4ήμερο. Ένα τριημεράκι όμως, θα είναι μια χαρά.
Οι επόμενες αργίες είναι Δεκέμβριο. Μέχρι τότε τι; Αναπολήσεις, αναστεναγμοί και μερικά σαββατοκύριακα για μίνι εξορμήσεις, μέχρι να χαλάσει ο καιρός και να κλειστούμε στους 4 τοίχους των σπιτιών μας και να σκεφτόμαστε τον Οκτώβριο, τον Δεκέμβριο, το Πάσχα και μετά να μετράμε αντίστροφα.
Όμως ο χρόνος κυλάει σαν νεράκι και φεύγει. Ας τον αξιοποιήσουμε όσο γίνεται καλύτερα και ας απολαύσουμε τις στιγμές με αγαπημένους ή και μόνοι μας και να περνάμε όμορφα πάντα.
