Σίγουρα πολλοί από εμάς θα έχουμε σκεφτεί πως, εάν από τους 12 μήνες κάποιος έπρεπε να είχε πολλές περισσότερες μέρες αυτός είναι ο Αύγουστος. Για δύο λόγους: ο πρώτος είναι, πως 31 μέρες είναι πολύ λίγες για τον πιο καλοκαιρινό μήνα και ο δεύτερος, πως μετά τον Αύγουστο ακολουθεί ο Σεπτέμβριος.
Εδώ λοιπόν είναι που κάτι παθαίνουμε όλοι μας, μικροί μεγάλοι. Μα περισσότερο το σφίξιμο στο στομάχι το έχουν τα μικρά μας τα πρωτάκια. Εκείνα τα υπέροχα πλασματάκια, τα πιο μικρά του σχολείου.
Τα φορτώνουμε μια τσάντα και αυτά καλούνται ν΄ ανακαλύψουν μια καινούργια καθημερινότητα. Είναι αυτά τα μικρά μας που δειλά-δειλά την πρώτη μέρα φεύγουν από τη μαμά. Πολλές φορές τα βήματα είναι ένα μπροστά και δύο πίσω. Δυο μάτια καρφωμένα πάνω μας, κοιτάζοντάς μας επίμονα και ζητώντας απεγνωσμένα να τα πάμε στο γνώριμο νηπιαγωγείο, εκεί που είναι όλα τόσο γνωστά και οικεία.
Έχουμε μια ψυχούλα ευαίσθητη γεμάτη ανασφάλειες, που καλείται να περάσει μια δύσκολη μεταβατική περίοδο και μια αλλαγή από το νηπιαγωγείο στο δημοτικό.
Από το ανέμελο παιχνίδι στους κανόνες και στις υποχρεώσεις που από εδώ και πέρα ξεκινάνε.
Τώρα έχουν μπροστά τους ένα άγνωστο κτίριο που καλούνται να εξερευνήσουν, καινούργιους συμμαθητές που με κάποιους από αυτούς θα γίνουν φίλοι, καινούργιους δασκάλους, που θα ερευνήσει τον χαρακτήρα τους μέχρι να νιώσει οικεία μαζί τους.
Μια καινούργια αρχή γίνεται κι εμάς μας θέλουν δίπλα τους.
Να διώχνουμε τους φόβους και τις ανασφάλειές τους. Να ανοίγουμε τις φτερούγες μας και να μπαίνουν από κάτω, όταν κάτι τα στεναχωρεί.
Να μιλάμε στα παιδιά μας, πολύ, συνέχεια. Να διώχνουμε οτιδήποτε μπαίνει σε αυτό το μυαλουδάκι και συννεφιάζει το προσωπάκι τους. Να τους θυμίζουμε, πως είμαστε εκεί κάθε στιγμή.
Να τα επιβραβεύουμε τα παιδάκια μας και ποτέ να μην τα συγκρίνουμε.
Όσο θα έχουμε αγωνία και άγχος, δεν πρέπει να το καταλάβουν, κάτι τέτοιο μόνο κακό θα τους κάνει και όχι καλό.
Να τα έχουμε δίπλα μας, όταν θα πάμε ν΄ αγοράσουμε ό,τι χρειαστούν γι΄ αυτό το ξεκίνημα τους.
Αν τα πάμε μια βόλτα μέχρι το σχολείο πιο πριν, ίσως να είναι καλύτερα για να γνωρίσουν λίγο τον χώρο. Σίγουρα η ανταμοιβή μας θα είναι μεγάλη, όταν τα δούμε να μας αποχαιρετάνε λίγες μέρες αργότερα στο πορτόνι του σχολείου με ένα πλατύ χαμόγελο και να ψάχνουν τους καινούργιους φίλους.
Φτερά θέλουν τα παιδιά μας να βγάλουν και να τ΄ ανοίξουν για να νιώθουν ελεύθερα. Ίσως αυτό να είναι το πρώτο τους μικρό πέταγμα, εμείς εκεί θα είμαστε για να τα καμαρώνουμε και να τους δίνουμε την ώθηση να πάνε πιο ψηλά, πολύ ψηλά.
Καλή σχολική χρονιά λοιπόν σε όλους, σίγουρα όμως τα πρωτάκια μας αξίζουν ένα χαμόγελο παραπάνω!!
