Δικαιολογίες ξεβράζονται από το λιμάνι της βόλεψης…
Πειστικές, πονηρές, κατάλληλες
κατρακυλούν αδειάζοντας στιγμές.
Λάθη κι ενοχές πλαγιάζουν πάνω τους.
Μέσα τους βασιλεύουν οι σκιές.
Τον παραχαϊδεύεις τον εαυτούλη σου…
θαρρείς πως τον σώζεις με δαύτες.
Του ανάβεις τον ήλιο
μα του ξεραίνεις τις πηγές
τα ποτάμια…
του εξαφανίζεις τον αέρα, τον κρατάς πίσω.
Δικαιολογίες χωρίς συναίσθηση,
άπειρες μέσα στο μπουντουάρ
για να ‘χεις να προβάρεις σύγχυση.
Η κάθε μια να σε θολώνει
να σε υπνωτίζει, να σου αφαιρεί ενέργεια.
Μάταια η θέληση σε σκουντά για να ξυπνήσεις…
Βολεύεσαι προσποιούμενη πως δε βλέπεις.
Μα βλέπεις τη μία πλευρά.
Το νόμισμα έχει δύο.
Δε θέλεις την αλήθεια
θέλεις την αποδοχή.
Δε γίνονται οι εντυπώσεις υπέρβαση μάτια μου.
Με φάλτσες νότες
χωρίς τη γεύση του παιχνιδιού
το παιχνίδι πάντα θα παίζεται ερήμην σου…
