Για δεύτερη χρονιά Χριστούγεννα μακριά..
Τίποτα δεν θυμίζουν όλα εκείνα τα Χριστούγεννα που άφησες πίσω.
Οι άνθρωποι σου λίγοι και καλοί εκεί μακριά.
Άνθρωποι σαν εσένα, ξεριζωμένοι από την πατρίδα για κάτι καλύτερο.
Έλληνες στο εξωτερικό και ξένοι στην Ελλάδα. Αυτοί οι Έλληνες που, αν θα μπορούσαν να βάψουν μπλε το αίμα τους θα το έκαναν. Βράδυ Χριστουγέννων, μια μεγάλη αίθουσα πού μέσα θα φιλοξενήσει όλη την Ελλάδα.
Θα ακούσεις τους ήχους του κλαρίνου και θα νιώσεις πως η ψυχή σου ματώνει.
Θα ρίξεις μια ματιά γύρω σου και θα τους δεις όλους χαμένους, βυθισμένους σε σκέψεις και φέρνοντας κοντά την δική τούς πατρίδα.
Μια Ελλάδα ενωμένη. Κάθε άκουσμα, από όποια γωνία της Ελλάδας, ξεχωριστό.
Πιτσιρίκια που έχουν μάθει τους χορούς και νιώθουν, πως κάθε βήμα θα τους πάει κοντά στην πατρίδα.
Έστω, για ένα βράδυ όλοι ενωμένοι, μια Ελλάδα, κάθε γωνία της. Άνθρωποι που αυτές τις μέρες νιώθουν πιο ξένοι και πιο μόνοι. Άνθρωποι, που έφυγαν για λίγο και το λίγο έγινε μια ζωή. Δεν σταμάτησαν ποτέ να είναι Έλληνες.
Αντίθετα στην Ελλάδα έγιναν ξένοι και τους ξέχασαν φίλοι και συγγενείς.
Μεταφέρουμε στα σπίτια μας ό,τι θυμίζει Ελλάδα. Μεγαλώνουμε τα παιδιά ακούγοντάς καθετί ελληνικό. Τέτοιες μέρες γιορτινές καταλαβαίνουμε, πως η απόσταση είναι πολύ μεγάλη αλλά, όταν η καρδιά το λέει όλα γίνονται.
Αυτοί οι Έλληνες εδώ έχουν μια καρδιά πονεμένη, γεμάτη μοναξιά.
Πάντα κάποιος θα λείπει από το τραπέζι τους, πάντα τα Χριστούγεννα θα αισθάνονται μόνοι.
Το μόνο όνειρο όταν περάσουν τα χρόνια, η επιστροφή στην πατρίδα.
Ξένος στους ξένους για άλλη μία φορά....
