Πόσες φορές είπες η ζωή σου είναι υπέροχη και μετά από λίγο γίνεται κάτι και τσουπ αλλάζεις γνώμη και βρίζεις θεούς και δαίμονες και την άλλη μέρα ανοίγεις τα μάτια σου και είσαι ευγνώμων γι αυτό.
Η άτιμη συνήθεια, που άλλοι την λένε ρουτίνα, άλλοι τραγική πραγματικότητα, άλλοι υπέροχη ζωή τους και άλλοι απλά εύχονται το ξημέρωμα να τους φέρει την υγεία τους.
Το να ανοίγεις τα μάτια σου κάθε πρωί, μόνο ευλογία μπορεί να είναι.
Το να έχεις ένα μαξιλάρι να ακουμπάς και μια αγκαλιά να σε κλείνει μέσα της, πρέπει να είναι η καθημερινή σου προσευχή...
Τώρα αν προσεύχονται κι άλλοι για σένα, είσαι από τους τυχερούς της ζωής κι ας μην το ξέρεις!
Τη νιώθεις όμως αυτή την ενέργεια, την βλέπεις στο χαμόγελο και στα μάτια, στις κινήσεις και στα λόγια.
Έτσι είναι μια ρόδα που φέρνει χαρά, λύπη, γέλιο, κλάμα...
Αγάπα την και θα σε ανταμείψει. Τη ζωή σου, τις στιγμές σου...
