Τρελή για σένα. Ναι, τρελή, για σένα!
Δεν ξέρω πώς το καταφέρνεις κάθε φορά.
Να με κρατάς πίσω πηγαίνοντάς με μπροστά. Σαν υπνωτισμένη.
Να είσαι η πρώτη μου σκέψη όταν ξυπνάω κι η τελευταία όταν κοιμάμαι.
Να θυμάμαι τα πάντα με την παραμικρή λεπτομέρεια.
Να παρατηρώ τα πάντα πάνω σου κι οτιδήποτε μικρό ή ασήμαντο να μου φαίνεται σπουδαίο.
Να χαμογελάω με το γέλιο σου, με τις χαζομάρες σου.
Να γελάω πάνω από ένα κινητό.
Δίπλα σου. Μακριά σου.
Να θαυμάζω τα πάντα σου ακόμα κ αν για σένα είναι τίποτα.
Να σε μυρίζω κάθε φορά λίγο πριν φύγω, όσο κοιμάσαι κι όταν είσαι ξύπνιος.
Να σκέφτομαι το βλέμμα σου, το χαμόγελό σου, το καθετί που με κάνει ευτυχισμένη.
Μαζί σου.
Τρελή για σένα. Από πριν, από χθες, για αύριο, για όσο.
Όσο οι εποχές αλλάζουν, όσο τα χρόνια περνάνε, όσο εμείς μεγαλώνουμε.
Είναι τρέλα, σου λέω ο έρωτας.
Είσαι μόνιμα σε μια ωραία υπερένταση.
Το στομάχι σου άδειο να κάνει πάρτυ και ο ύπνος σου να είναι ο καλύτερος που είχες ποτέ.
Τρελή για σένα.
Δεν ξέρω πώς έγινε. Δεν το είχα καν στο μυαλό μου.
Μη με ρωτήσεις ποτέ τι μου συνέβη.
Δε θα θελήσω να σου πω. Να μην το πάρεις πάνω σου.
Ίσως και να πιστέψεις πώς είμαι ευάλωτη.
Όμως όχι. Τρελή για σένα είμαι.
Χωρίς να το ξέρεις. Χωρίς να στο επιβεβαιώσω. Και χωρίς να στο αναφέρω ποτέ!
Μη με παρεξηγείς όταν θα σου μοιάζω απόμακρη, σκεπτική ή ξενερωμένη.
Θα χρειάζομαι απλά τον χώρο μου.
Θα θέλω απλά να σκεφτώ εσένα χωρίς τρέλα. Λογικά.
Όταν όλα θα μου μοιάζουν παράλογα.
Γιατί η τρέλα απ´ το παράλογο, ένα τσιγάρο πριν τον ύπνο είναι.
Και το έχω κόψει το κάπνισμα. Εσένα όμως ποτέ δεν το κατάφερα.
Τρελή για σένα. Ακόμα. Εδώ, δίπλα σου. Κρυφά και φανερά.
