Δεν μπορείς να αλλάξεις παρ’ το χαμπάρι. ‘Έχεις αναλωθεί σε πολλούς που δε σε θέλανε τόσο, ή που δεν άντεχαν να σε έχουν. ‘Έχεις σπαταλήσει άπειρο χρόνο σε αναλύσεις, συζητήσεις, κλάμα βουβό ή τρανταχτό.
Η βότκα πολλές φορές έγινε η κολλητή σου, τις ώρες που σκεφτόσουν το κάθε γουρούνι που σε πλήγωσε. Και αποφασίζεις ότι έφτασες σε μια ηλικία που δε θα επιτρέψεις ξανά στον εαυτό σου να πέσει στα πατώματα για κανέναν. Πως δε θα ξαναερωτευτείς. Πως δε θα ξαναδοθείς. Πως θα παίξεις την επόμενη φορά στρατηγικά, για να κερδίσεις το όνειρο που έχεις.
Ξέχνα τα όλα αυτά. Ο άνθρωπος δεν αλλάζει. Ίσως αλλάξεις συμπεριφορές. Ίσως το παίξεις έξυπνη και δυναμική σε καμιά χαζή φίλη σου ή σε κανέναν ανίδεο γκόμενο. Εσύ θα παραμένεις εσύ. Θα ερωτεύεσαι σπάνια, αλλά θα δίνεσαι ολοκληρωτικά ότι και αν ξημερώσει. Θα καψουρεύσαι, ίσως πιο συχνά. Αλλά πάντα θα είσαι στο Carpe Diem σου. Θα πιάνεις τη στιγμή από τα μαλλιά. Δεν θα προσποιηθείς παρά ελάχιστες στιγμές πως σε ελκύει πια, για να τον καψουρέψεις. Δε θα αφήσεις το τηλέφωνο αναπάντητο για πάνω από μία φορά για να του το παίξεις δύσκολη. Και ξέρεις γιατί; Γιατί έτσι είσαι. Γιατί πάντα ελπίζεις για την όμορφη φουσκίτσα σου. Και καλά κάνεις! Και εγώ έτσι είμαι. Αντράκι στον κόσμο, γατάκι στον έρωτα. Και δεν μετανιώνω. Γιατί εγώ ήμουν απόλυτα εγώ παντού. Όσοι δεν άδραξαν την ευκαιρία να με έχουν, επειδή με θεώρησαν δεδομένη ή βαρετή, είναι αυτοί χαμένοι. Γιατί δεν άφησαν το γατάκι, να τριφτεί τρυφερά στα πόδια τους και να τους δώσει απέραντη αγκαλιά, αγάπη, κατανόηση και σεβασμό. Γιατί δεν είδαν ποτέ την αγριόγατα που ξυπνάει, όταν έχεις ταΐσει και φροντίσει αυτό το γατάκι.
Και επειδή είσαι δοτική και ανοιχτή σε παραμυθένιες ιστορίες, είσαι ταυτόχρονα και απαιτητική. Και όταν τα θέλω σου δεν συμπίπτουν με του άλλου, τότε απλά φεύγεις κυρία και σιωπηλά, γιατί ξέρεις ότι μπορείς να το κάνεις ξανά και ξανά. Ουδείς αναντικατάστατος και κυρίως ουδείς ελκυστικότερος του αμοιβαίου. Πάντα θα θυμάσαι τον Παύλο που ερωτεύτηκες στο σχολείο και πίστευες ότι δεν θα τον ξεπεράσεις ποτέ. Και τώρα τον θυμάσαι απλά νοσταλγικά, αλλά το πρόσωπό του στο μυαλό σου, είναι πλέον αχνό. Έτσι θα ενεργοποιηθεί και άλλες φορές ο αυτόματος αμυντικός μηχανισμός σου και θα προσπεράσεις οτιδήποτε δεν σου απογειώνει την ευτυχία. Σήμερα, αύριο ή σε λίγους μήνες, ο Νίκος θα αποτελεί φάντασμα. Γιατί πάντα θα έχεις εμπιστοσύνη στους ανθρώπους. Πάντα θα επιθυμείς το άπιαστο και το τέλειο και όσο μεγαλώνεις είσαι τόσο πιο κοντά σε αυτό. Πάντα θα ‘χεις αγάπη να δώσεις και θα μεγαλουργήσεις όταν ανταποκριθούν σε αυτήν.
Δεν θα αλλάξεις ποτέ! Και μην προσπαθήσεις να το κάνεις. Θα χάσεις χρόνο και δε θα είσαι ποτέ ο εαυτός σου. Και αν σε ερωτευτούν επειδή προσποιήθηκες, θα ξέρεις ότι έχουν ερωτευτεί μία παραπλανητική βερσιόν του εαυτού σου. Αυτήν που εσύ τους τάισες. Για σκέψου να είχες τη δυνατότητα να κάνεις μάγια σε κάποιον για να τον έχεις δικό σου αιώνια…
Πόσο ντεκαβλέ τελικά.
