Σήμερα ένα δύσκολο πρωινό, επαναλαμβάνω μεγαλόφωνα τούτο το inspirational μήνυμα και προσπαθώντας να χαμογελάσω, αρχίζω να σκέφτομαι για τους ανθρώπους και τη ζωή. Είναι αλήθεια πως ο συνηθισμένος, ο καθημερινός άνθρωπος, βρίσκεται σ’ ένα αδιάκοπο κυνήγι της ευτυχίας. Ένα κυνήγι που σύμφωνα με πολλά άρθρα αυτοβοήθειας, δεν προκύπτει από τις κοινωνικές συνθήκες της ζωής, αλλά από τις προσωπικές προσπάθειες του καθένα.
Είναι όμως η ευτυχία ένα αμιγώς προσωπικό έργο; «Διαλέξτε να είστε ευτυχισμένοι». «Εμπιστευθείτε τον εαυτό σας σαν πηγή ευτυχίας», μας βομβαρδίζουν οι υποστηριχτές της θετικής ψυχολογίας. Η αλήθεια είναι ότι η φιλοσοφία των μηνυμάτων αυτών δεν είναι ρεαλιστική, γιατί δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα πολλών από εμάς. Τίποτε δεν είναι τόσο απλό, καθώς η ζωή, μέσα στην πολύτιμη ομορφιά της, κρύβει το απρόσμενο, το απρόβλεπτο και το απροσδόκητο. Αν η ευτυχία ήταν απλά επιλογή, δεν θα υπήρχαν διακρίσεις και ανισότητες, μοναξιά και δυσλειτουργικές σχέσεις. Κι ακόμα δεν θα υπήρχαν αρρώστιες που ταλανίζουν τον οργανισμό, αλλά και ψυχικές διαταραχές που οδηγούν στην απομόνωση. Αν ο μέσος άνθρωπος μπορούσε να επιλέξει που να κατευθύνει την ενέργειά του, δεν θα βυθιζόταν στα απειλητικά σκοτάδια της κατάθλιψης.
Πάντοτε χρειάζεται η χρυσή τομή. Η δυνατότητα του να εκτιμούμε τη θετική πλευρά της ζωής, να είμαστε ευγνώμονες γιατί υπάρχουμε και να χαιρόμαστε την κάθε στιγμή, είναι ένας θετικός τρόπος σκέψης. Επιπλέον δεν θα ξέραμε τι σημαίνει ευτυχία, αν δε βιώναμε μια σειρά αρνητικών συναισθημάτων: φόβο, αγωνία, απογοήτευση, ματαίωση, λύπη. Αν δεν βιώναμε τον πόνο δεν θα μπορούσαμε ν’ αγγίξουμε την ευτυχία, γιατί η ζωή δεν είναι αποστειρωμένη.
Ο Χόρχε Μπουκάι στο βιβλίο του: «Ο δρόμος της ευτυχίας» καταλήγει πως, ευτυχισμένοι είναι εκείνοι που καταφέρνουν να διαχειριστούν αποτελεσματικά τα συναισθήματά τους. Αποτελεσματική διαχείριση σημαίνει ότι μπορώ να είμαι παρών/ παρούσα συναισθηματικά σε κάθε στιγμή ευχάριστη ή δυσάρεστη με το συνοδό, για κάθε περίσταση συναίσθημα. Γιατί έτσι είμαστε φτιαγμένοι και προχωράμε μέσα στις εναλλαγές της ζωής. Όσο μεγαλύτερη είναι η νύχτα τόσο πιο φωτεινό θα είναι το ξημέρωμα.
Και «αυτό που μετράει περισσότερο είναι το πόσο καλά περπατάς μέσα στη φωτιά» (Charles Bukowsky )
