Η αλήθεια είναι ότι, το περπατώ το μονοπάτι μου.
Αχ και μη με ρωτήσεις ποιος είναι ο προορισμός.
Τον προορισμό μου τον φτιάχνω κάθε μέρα, κάθε ώρα, από τη στιγμή που θα ανοίξω τα μάτια μου και θα πιω την πρώτη γουλιά του απολαυστικού καφέ μου.
Άλλωστε αυτό δεν πρέπει να κάνουμε;
Να απολαμβάνουμε τη στιγμή;
Ναι αυτό!
Κουράστηκα πια να αναλύω το χτες και να αναρωτιέμαι και να αγωνιώ για το αύριο.
Χάνω χρόνο, πολύτιμο χρόνο από το τώρα μου!
Και δεν θα την τρέξω την στιγμή μου. Σαν γλυκιά καραμέλα θα την αφήσω να λιώσει αργά, μέσα στο στόμα μου...
Να σου προσφέρω μια; Τι λες;
