Μέρες σαν κι αυτές, μου θυμίζουν ότι υπήρξα ευτυχισμένη.
Ήταν τότε που σε είδα πρώτη φορά, που σε γνώρισα, που σου μίλησα, που σε πήρα αγκαλιά.
Μέρες σαν κι αυτές, μου θυμίζουν ότι υπήρξα γενναία.
Τότε που ήρθα εκεί για σένα, για μένα, για εμάς. Χωρίς καμία αμφιβολία, χωρίς κανέναν φόβο.
Μέρες σαν κι αυτές, μου θυμίζουν εσένα.
Να χαμογελάς και να λάμπεις στα μάτια μου, να μου τραγουδάς τόσο φάλτσα και να σε ακούω μαγεμένη, να με φιλάς και να ανατριχιάζω, να μ´αγκαλιάζεις και να ζεσταίνεται το μέσα μου.
Μέρες σαν κι αυτές, μου θυμίζουν ότι υπήρξα γεμάτη.
Με εσένα δίπλα μου, στο πλάι μου, στην αγκαλιά μου, στη ζωή μου, στα λεπτά μου και στις ώρες που πέρασαν.
Μαζί σου υπήρξα γεμάτη. Γεμάτη από Εσένα.
Μέρες σαν κι αυτές, μου θυμίζουν ότι υπήρξα νέα.
Νέα και ξέγνοιαστη, ανέμελη. Με θυμάμαι να τρέχω πάνω σου σαν κοριτσάκι, να γελάω σαν παιδί, να κλαίω σαν μωρό. Κάθε που τσακωνόμασταν να φεύγω και να κάνω μούτρα μέχρι να έρθεις κάτω απ´ το σπίτι μου.
Μέρες σαν κι αυτές, μου θυμίζουν ότι αγάπησα.
Αγάπησα με όλη μου την ψυχή, με όλη μου τη δύναμη, με όλη μου την καρδιά. Σε αγάπησα σαν να μην υπήρχε αύριο.
Μέρες σαν κι αυτές, μου θυμίζουν ότι υπήρξα ερωτευμένη.
Πολύ ερωτευμένη, παράλογα ερωτευμένη, τυφλωμένη από έρωτα, από τους έρωτες που σου παίρνουν το μυαλό. Που δεν ξέρεις που πατάς, που βρίσκεσαι, που πας. Από εκείνους τους ωραίους που συμβαίνουν μία φορά έστω στη ζωή σου.
Μέρες σαν κι αυτές, μου θυμίζουν ότι υπήρξα τυχερή.
Αμοιβαίο. Ότι έζησα ήταν αμοιβαίο.
Η αγάπη, ο έρωτας, το πάθος, η ζήλια, η τρέλα, όλα αυτά τα συναισθήματα που συνήθως ο ένας από τους δυο τα νιώθει παραπάνω.
Εμείς τα νιώθαμε το ίδιο και αμοιβαία.
Έντονα όλα, παράλογα και λογικά.
Αμοιβαιότητα. Κι εμείς μαζί.
Μέρες σαν κι αυτές, μου θυμίζουν εμάς.
Η πιο αγαπημένη μας εποχή.
Μια φωτογραφία ασπρόμαυρη με εσένα κι εμένα να γελάμε αληθινά, αυθόρμητα, αγκαλιά. Όλη η ευτυχία σε ένα κομμάτι χαρτί.
Μέρες σαν κι αυτές, μου θυμίζουν εσένα, πάντα.
Και τελικά … Το μόνο που ήθελα πάντα, ήταν «τα πάντα!»
