Μη μου πετάς τις στιγμές μου γαμώτο. Ούτε τις δικές σου να πετάς. Κρίμα είναι. Μα για σένα αποφασίζεις εσύ. Μην το κάνεις και για μένα. Άσε με μόνη μου να επιλέξω τι θα τις κάνω.
Πόσο δύσκολο σου είναι να ζητήσεις αυτό που πραγματικά σε φτιάχνει και να αφήσεις την ελεύθερη βούλησή μου να σου πει αν το δέχεται ή όχι; Και δεν έχει να κάνει ούτε με συναισθήματα, ούτε με πικρία για μία ακόμα απώλεια. Αυτές έχω μάθει να τις διαχειρίζομαι ούτως ή άλλως. Οι στιγμές μου με νοιάζουν και ο χαμένος μου χρόνος. Το να πετάς τη μαγεία μου στα σκουπίδια σαν τελειωμένο πακέτο τσιγάρα. Αυτή την ώρα που ξόδεψα μαζί σου θα μπορούσα να έχω γνωρίσει την αλήθεια που ψάχνω και να ήμουν ευτυχισμένη τώρα. Εσύ με ποιο δικαίωμα μου το στερείς; Τι απωθημένα έχεις για να χαλάς την ευτυχία μου; Εσύ ένας τυχαίος. Γιατί;
Την ώρα που ήμουν μαζί σου, ξέρεις ονειρεύτηκα. Είδα θάλασσες να μας γαργαλάνε τις πατούσες και φεγγάρια να κάνουν τα φιλιά μας ρομαντικά. Είδα καβγάδες γύρω από ένα μη τακτοποιημένο σπίτι και κρυφογέλασα. Είδα τα μάτια σου να με κοιτάνε πρωινά όλο λαχτάρα. Είδα να χεις πυρετό και γω από πάνω σου άγρυπνος φρουρός με κομπρέσες. Αφού το ξέρεις. Ο ποντικός όταν του πετάνε τυρί το τρώει. Και γω το έχω φάει. Μα δε θα έπρεπε.
Τις στιγμές μου θέλω να τις κάνω όσο πιο αληθινές γίνεται. Θέλω μετά από αυτές, οι αναμνήσεις να συνεχίσουν να ζουν. Μέσα από φωτογραφίες, μέσα από θύμισες. Θύμισες που δε θα φοβάμαι να επαναφέρω. Είναι κρίμα να δημιουργείς αναμνήσεις που ο άλλος θα θέλει να ξεχάσει για πάντα. Και μπορεί να γίνει.
Μα οι στιγμές μου πίσω δε γυρνάνε. Και φταις εσύ για αυτό.
Δεν ξέρεις τι έχω περάσει για να είμαι αυτό που είμαι. Δεν μπορείς να φανταστείς αν και πόσο έχω πονέσει τόσα χρόνια. Δεν μπορείς να ξέρεις ποτέ, πώς μπορεί να αντιδράσω. Δεν είναι κακό να σκέφτεσαι λίγο πιο βαθιά πριν να πράξεις. Δεν είναι κακό να βγεις λίγο από τον εαυτό σου και να δεις τι κακό μπορεί να προκαλέσεις στον άλλον. Γιατί πρέπει να με κάνεις τον πιο καχύποπτο και κλειστό άνθρωπο του κόσμου, ενώ ήμουν χείμαρρος;
Τι σου έφταιξα για να με κάνεις να μην εμπιστεύομαι κανέναν;
Γιατί με βάζεις να αμφισβητώ το ίδιο μου το κεφάλι;
Και όλα αυτά για ένα παιχνίδι χωρίς κέρδος. Με κύρια απώλεια τις δικές μου στιγμές.
Και δεν τις αξίζεις, γαμώτο.
