Alarm, παντού αναμονής σημάδια.
Αφημένα, ξεχασμένα, πεταμένα σε γωνίες, με άλλα να έχουν αραχνιάσει και άλλα να βρίσκονται σε θέση ετοιμότητας.
Αυτά που πονάνε όμως είναι τα λόγια και οι πράξεις.
Τα λόγια που στεγνώνουν και δύσκολα βγαίνουν από το στόμα. Ανείπωτα τα λένε μετά.
Και οι πράξεις, αχ αυτές οι απωθημένες, τις κουβαλάς για μια ζωή.
Η αλήθεια είναι ότι δεν πληγώνεις μόνο τον εαυτό σου, αλλά και τον άλλο τον έρμο που υπομένει την δειλία σου αυτή.
Μιλάτε, γράψτε... φωνάξτε αν χρειαστεί.
