Τι να μου κάνω που αρνούμαι να δεχτώ ότι το καλοκαίρι φεύγει και παίρνω το δισάκι μου στον ώμο κυνηγώντας περιπέτειες και ιστορίες για γέλια; για κλάματα; πραγματικά δεν έχω καταλήξει ακόμη...
Κι εκεί που λες ότι οκ, τα έχω δει ΟΛΑ, έρχεται το σύμπαν να σου αποδείξει πως και πάλι απατάσαι οικτρά!
Γύρισα πόλεις και χωριά, νησούδια και νησάκια για να φτάσω να χαλάω τη χημική ισορροπία του εγκεφάλου μου, -που οκ, μ' αυτά που βλέπει κι ακούει διατρέχει σοβαρό κίνδυνο να καεί μην πω ανατιναχτεί κι απομακρυνθείτε...- για να φτάσω να ψάχνω όλες τις παροιμίες που επικαλείται ο σοφός λαός μας και να βλέπω την εφαρμογή τους στα μάτια μου μπροστά!
Κι αφού εμπέδωσα ότι το "μπιπ" σέρνει καράβι και στόλο ολόκληρο μην σας πω, πίστεψα ότι η ψείρα όταν χορτάσει βγαίνει όντως στον γιακά κι άλλες πολλές σοφές ρύσεις, ήρθε η ώρα να απαντήσω στο αν η γριά κότα έχει το ζουμί...
Αρχικά να το θέσω το ζήτημα ως εξής: όταν λέμε γριά, πόσο γριά εννοούμε πια; Θεωρώ ότι εφόσον μιλάμε για ζουμί, δεν θα 'ναι σταφιδιασμένη, έτσι δεν είναι; (σκέφτομαι η αθώα λουόμενη που μπελά δεν είχα και μπελά ψάχνω με το να παρατηρώ γύρω μου, αντί να κλείσω τα μάτια και ν' απολαύσω τη ραστώνη μου...)
Κι αν είναι αφυδατωμένη και ζαρωμένη σαν σουλτανίνα (η καλύτερη σταφίδα!) που αγγίζει την δεκαετία των -όντα, δε θα κυκλοφορεί και θα κάνει τρέλες και ζουζουνιές με τεκνά στις παραλίες, παρά θα ξεκουράζεται το πολύ πολύ σε καμιά ξαπλώστρα με καπελαδούρα μισό μέτρο για σκιά! Σωστά; Κάπως έτσι δεν το σκέφτεστε κι εσείς;
Νομίζετε! Βαθιά νυχτωμένοι κι εσείς, όπως κι εγώ!
Όχι μόνο κυκλοφορεί, με τεκνό και σκυλάκι ράτσας αγκαλιά, αλλά φοράει και μπραζίλ μαγιουδάκι σε φλοράλ μοτίβο, παρακαλώ, με βολάν για τσαχπινιά και χάρη!
Δεν την νοιάζει ρε φίλε, που το δέρμα θέλει 2 ώρες...σιδέρωμα μπας και ισιάξει, δεν τη νοιάζει που περπατάει λοξά απ' την οστεοπόρωση και τα πονίδια, ούτε που το βυζί έχει χάσει και το τελευταίο ίχνος αξιοπρέπειας και κοιτάει πάτωμα και μόνο, το πετάει απ' έξω και πετάει τα μάτια των λουομένων στη θάλασσα χωρίς κανέναν οίκτο!
Στη θέα του, ως κι ο ναυαγοσώστης της πλαζ βούτηξε κι αγνοείται η τύχη του ακόμη...
Το τι ζήσαμε παιδιά, οι αθώοι λουόμενοι, δεν έχει προηγούμενο! Άλλο να σας το λέω κι άλλο να το βλέπετε!
Κατέφτασε η κυρία (γριά κότα της παροιμίας) με νεγκλιζέ καφτάνι μέχρι τον αστράγαλο σε μπεζ αποχρώσεις (τελευταία λέξη της μόδας ον δε μπιτς!) με καπελαδούρα επώνυμου οίκου και το σκυλάκι ράτσας εννοείται, αγκαλιά και με το που πάτησε το πόδι στην αμμουδιά έτρεχαν πανικόβλητα τα γκαρσονάκια να την εξυπηρετήσουν και να τη βάλουν να ξαπλώσει στο επόμενο δευτερόλεπτο!
Μην πω ότι εμάς μας έφαγε το λιοπύρι όρθιους καμιά ώρα, μέχρι να βρούμε μια ξαπλώστρα της σειράς, να απλώσουμε τα ταλαίπωρα κορμάκια μας!
Κάποια μεγάλη κυρία θα 'ναι, ψυθύρισε ο άντρας μου και του απάντησα ότι αυτό είναι πανσιφανές ότι είναι μεγάλη κυρία! και δεν εννοούσα την οικονομική της επιφάνεια, οφ κορς! (κακιούλα! αλλά συγχωρέστε με, δεν μπορώ τις διακρίσεις!)
Κι αφού στρογγυλοκάθισε σε μια ξαπλώστρα με παχύ στρωματέξ αυτή (επιβάλλονταν δεν μπορώ να πω, πώς θα σηκώνονταν μετά;) και σε μια δεύτερη με τα ίδια κομφόρ το σκυλάκι της, ζήτησε άλλη μία για τον σύντροφό της που παρκάρει κι έρχεται..
Ε! νταξ...μεσόκοπος άνθρωπος, δικαιολογημένα αργεί, σκέφτηκα! Πού να ΄ξερα τι με περιμένει και τι θα αντικρίσουν τα ματάκια μου;
Γιατί το μόνο που δεν περίμενα να δω ήταν να έρχεται και να κάθεται δίπλα της όμορφος άντρας, καλοσχηματισμένος και γραμμωμένος, με μια τούφα σγουρή που έπεφτε στο μέτωπό του, προσδίδοντάς του ομορφιά αρχαίου θεού, που του έριχνε καμιά σαρανταριά χρονάκια τουλάχιστον! και να την αποκαλεί honey!! (απ' το money προφανώς που κάνει και τέλεια στιχομυθία!!)
Τι honey καλέ μου; Grandma έπρεπε να τη λες, αφού θα μπορούσε να είναι άνετα, γιαγιάκα σου, μην πω και προ-γιαγιάκα σου! Πού νέος, ωραίος, όλο ζωντάνια, που λέει κι η αείμνηστη Ρίτα Σακελλαρίου, αντί να πιάσεις να στύψεις την πέτρα στη δουλειά, τρέχεις πίσω από το καφτάνι της μεγαλο-κυρίας και παριστάνεις τον αγαπητικό, χαϊδολογώντας πατσάδες! (κρίμα τα νιάτα, τη τσαχπινιά, κρίμα το μπόι σου καλέ, άντρας 2 μέτρα σαν το κουκλί! που λέει κι η Μαρινέλλα!) Κάπως τους λέμε αυτούς στο χωριό μου, αλλά έχεις χάρη που γράφω σε σοβαρή ιστοσελίδα και δεν θέλω να ρίξω το επίπεδο!!
Δεν άργησαν ν' αρχίσουν τα σαλιαρίσματα, ενώ το σκυλάκι ζήλευε και ξεσήκωσε την πλαζ στα γαβγίσματα, την ώρα που τα στομάχια μας άρχισαν ν' ανακατεύονται για κάποιον απροσδιόριστο λόγο...Γιατί οκ, ο έρωτας χρόνια δεν κοιτά και είναι τυφλός κι όλοι έχουν δικαίωμα στον έρωτα, ναι, ναι, ναι! αλλά μέχρις ενός σημείου...(και δεν ήτο έρωτας αυτό που είχαν μεταξύ τους! μάλλον συμβόλαιο με ευνοϊκούς όρους υπέρ της κυρίας ήτο!)
Όταν δε, έβγαλε το καφτάνι, πέταξε έξω το βυζί και σηκώθηκε να βουτήξει τραβώντας το honey της απ' το χέρι, πληρώσαμε με συνοπτικές διαδικασίες κι απομακρυνθήκαμε με ελαφρά!
Πόσο πια ν' αντέχαμε;; Τα σορόπια έρεαν δίπλα μας...θα κολλούσαμε!
Και επειδή δεν μου αρέσει ν'΄αφήνω αναπάντητα ερωτήματα, που η ίδια θέτω, θ' απαντήσω στο ερώτημα "αν η γριά κότα έχει το ζουμί", διπλωματικά με μια άλλη παροιμία: Κάθε πράμα στον καιρό του κι ο κολιός τον Αύγουστο, παιδιά!!!
Άλλη μια ιστορία για γέλια και για...κλάματα! Οποιαδήποτε ομοιότητα με πρόσωπα και καταστάσεις δεν είναι τυχαία!
Γι' αυτό αν θέλετε ακούστε μια συμβουλή: Όταν βρίσκεστε σε πολυσύχναστα σημεία, να είστε πιο προσεκτικοί σε όσα λέτε και κάνετε, αν δεν επιθυμείτε να γράψετε ιστορία! Μπορεί χωρίς να το θέλετε, να προκαλέσετε (ως) και εγκεφαλικά!
Όσο το καλοκαίρι ακόμη, καλά κρατεί…
Έχουμε να δούμε και ν’ ακούσουμε πολλά ευτράπελα! Εδώ στο ewoman θα είμαστε, να τα λέμε και να διασκεδάζουμε με ιστορίες για γέλια και για κλάματα!
Συνεχίζεται…
